| | | | | | |
|
برای نیم نگاهی چو عذر خواه تو گردم |
|
هزار بار به گرد سر نگاه تو گردم |
|
|
ز انتظار شوم کشته تا نشان خدنگی |
|
ز پر کرشمه نگههای گاه گاه تو گردم |
|
|
بزن به تیغم و پیش از من هلاک گنه خود |
|
به گردن دگران نه که من گواه تو گردم |
|
|
به این امید که روزی شکاری خورم از تو |
|
هزار سال بگرد شکارگاه تو گردم |
|
|
به هم زدی ز سبک دستی کرشمهی جهانی |
|
اسیر فتنهی حسن گران سپاه تو گردم |
|
|
بکش مرا و میندیش از گنه که همان من |
|
به روز حشر رعقوبت کش گناه تو گردم |
|
|
مهی برآمد و برنامد این مراد که یکشب |
|
به دیده کام ستان از رخ چو ماه تو گردم |
|
|
مرا چه محتشم این بس ز باغ وصل که قانع |
|
به نیم نکهتی از عنبرین گیاه تو گردم |
|