| | | | | | |
|
بر سر کوی تو هرگاه که پیدا گشتم |
|
سگ کویت به فغان آمد رسوا گشتم |
|
|
طوطی ناطقهام قوت گفتار نداشت |
|
دیدم آئینهی روی تو و گویا گشتم |
|
|
کام جان با خط سبز و لب جانبخش تو بود |
|
هرزه عمری ز پی خضر و مسیحا گشتم |
|
|
چون برم پی به مقام تو گرفتم چو صبا |
|
پا ز سر کردم و سر تا سر دنیا گشتم |
|
|
منم ای شمع بتان مرغ سمندر خوئی |
|
که چو پروانه به دوران تو پیدا گشتم |
|
|
تاب دیدار تو چون آورم ای غیرت حور |
|
من که نادیده مه روی تو شیدا گشتم |
|
|
هرکه پیمود ره الفت من وحشی گشت |
|
بس که باوحش من بادیه پیما گشتم |
|
|
محتشم تا روش فقر و فنا دانستم |
|
منکر جاه جم وحشمت دارا گشتم |
|