| | | | | | |
|
به زبان غمزه رانی چو روم به عشوه خوانی |
|
به تو ناز داد یاد این همه مختلف زبانی |
|
|
سگی از تو شهسوارم به قبول و رد چکارم |
|
بود آن که اضطرارم که نخوانی و نرانی |
|
|
اگرم برون ز امکان دو جهان بود بر از جان |
|
همه در ره تو ریزم که عزیزتر ز جانی |
|
|
دو جهان ز توست ای مه بکشی اگر یکی را |
|
به تو کس چه میتواند مکن آن چه میتوانی |
|
|
همهی فتنه روید از خاک و ستیزه خیزد از گل |
|
به زمین کرشمه ریزان چو سمند نازرانی |
|
|
به زبان جور ممکن بود امتحان عاشق |
|
تو به تیغم آزمودی و همان در امتحانی |
|
|
بگذر ز کین که ترسم به زمین بشر نماند |
|
که ارادهی تو ماند به قضای آسمانی |
|
|
طلبی که یار نازی نشکد چه لذت او را |
|
دل شوق گرم دارد ارنی ز لن ترانی |
|
|
چو شدی به غیر یاران همه رازهای پنهان |
|
دگری اگر بداند تو ز محتشم ندانی |
|