| | | | | | |
|
بگو ای باد آن سر خیل رعنا پادشاهان را |
|
سر کج افسران تاج سر زرین کلاهان را |
|
|
همه محزون گدازان آفتاب مضطرب سوزان |
|
شه اشفته حالان خسرو مجنون سپاهان را |
|
|
تو ای سلطان خرم دل که از مشغولی غیرت |
|
سر غوغای دیوان نیست خلوت دوست شاهان را |
|
|
به خلوتگه چه بنشینی ز دست حاجیان بستان |
|
نهانی عرضهای سر به مهرداد خواهان را |
|
|
چو چشم کم حجابان سوی خود بینی بیاد آور |
|
نگههای حجاب آمیز پر حسرت نگاهان را |
|
|
ز کذب تهمت اندیشان گهی آگاه خواهی شد |
|
که بیرون آری از زندان حرمان بیگناهان را |
|
|
مباش ای محتشم پر ناامید از وی که میباشد |
|
غم امیدواران گاه امید کاهان را |
|