| | | | | | |
|
خوش آن بیداد کز فریاد من جانان برون آید |
|
نفیر دادخواهان سر کشد سلطان برون آید |
|
|
به عزم بزم خاصش گیرم آن دم دامن رعنا |
|
که داد دادخواهان داده از ایوان برون آید |
|
|
فلک هم در طلب سرگشته خواهد گشت تا دیگر |
|
چنین ماهی ازین نیلوفری ایوان برون اید |
|
|
خوش آن ساعت که از اطراف صحرا سر زند گردی |
|
چو گرد از هم به پا شده محمل جانان برون آید |
|
|
امان ده یکدم ای ماه مخالف حسبة لله |
|
که طوفان خوردهای از ورطهی طوفان برون آید |
|
|
غم جانم مخور ای همنشین اینک رسید آن کس |
|
که آن شاه جهان از چشمهی حیوان برون آید |
|
|
به مجلس محتشم را باز خندان میبرد آن گل |
|
معاذالله اگر این بار هم گریان برون آید |
|