| | | | | | |
| |
درخشان شیشه‌ای خواهم می رخشان در و پیدا |
|
چو زیبا پیکری از پای تا سر جان درو پیدا |
|
| |
صبازان در چو ناید دیده‌ام گوید چه بحرست این |
|
که هر گه باد ننشیند شود طوفان درو پیدا |
|
| |
سیه ابریست چشمم در هوای هاله‌ی خطش |
|
علامتهای پیدا گشتن باران درو پیدا |
|
| |
چو گیرم پیش رویش باشدم هر دیده دریایی |
|
ز عکس چین زلفش موج بی‌پایان درو پیدا |
|
| |
تنی از استخوان و پوست دارم دل درو ظاهر |
|
چو فانوسی که باشد آتش پنهان درو پیدا |
|
| |
پر از جدول نماید صفحه‌ی آیینه‌ی رویش |
|
که دایم هست عکس آن صف مژگان درو پیدا |
|
| |
کف پایش که بوسد محتشم و ز خود رود هردم |
|
ز جان آئینه‌ای دان صورت بیجان درو پیدا |
|
