| | | | | | |
|
رویت که هست صورت چین شرمسار از آن |
|
نقشی است دقت ید صنع آشکار ازان |
|
|
تحریر یافت صورت و زلفت ولی هنوز |
|
در لرزه است خامه صورت نگار ازان |
|
|
بر نخل ناز پرور او هرکه بنگرد |
|
یابد کمال قدرت پروردگار از آن |
|
|
از گلستان او همه کس را به کف گلی است |
|
ما را به سینه خاری و صد خار خار ازان |
|
|
مردم ز بیم مرگ به عمرند امیدوار |
|
من ناامید ار نیم امیدوار ازان |
|
|
در هجر میدهی خبر آمدن به من |
|
دانستهای که صعبتر انتظار ازان |
|
|
زین نیلگون خمم به همین شادمان که هست |
|
حسن تو را به شیشهی می بیخمار ازان |
|
|
باقیست یک دمی دگر از عمرم ای طبیب |
|
بگذر ز چارهام که گذشتست کار ازان |
|
|
از آهنست سقف فلک گویا که نیست |
|
تیر دعای خسته دلانرا گذار ازان |
|
|
آورده زور بر دل زارم سپاه غم |
|
ساقی بیار می که برآرم دمار ازان |
|
|
میپرورد می فرح انجام محتشم |
|
خمخانهی غمش که منم جرعه خوار ازان |
|