| | | | | | |
|
زهی بالا بلندان سر به پیش از اعتدال تو |
|
مقوس ابروان در سجدهی مشگین هلال تو |
|
|
همایون طایران باغ حسن از شعلهی حسنت |
|
بر آتش پر زنان پروانهی شمع جمال تو |
|
|
زلیخا بر تلف گردیدن اوقات خود گرید |
|
به روز حشر اگر بیند رخ فرخنده فال تو |
|
|
ز دل کردم برون بهر نزولت جملهی خوبان را |
|
که دارد با جدایی خوی مشتاق جمال تو |
|
|
حریف بزم وصلم لیک کلفت ناکم از ساقی |
|
که با غیرم مساوی میدهد جام وصال تو |
|
|
درین باغند عالی شاخها بیحد چه سود اما |
|
که محروم است از پرواز مرغ بسته بال تو |
|
|
ز غیرت در حریم حرمت او محتشم داری |
|
حسد بر حال محرومان مبادا کس به حال تو |
|