| | | | | | |
|
ز خانه تاخت برون کرده ساغری دو سه نوش |
|
لب از شراب در آتش گل از عرق در جوش |
|
|
خمار رفته ز سر تازه نشاء از می تلخ |
|
اثر ز تلخی می در لبان شهدفروش |
|
|
چو شاخ گل شده کج در میان خانه زین |
|
اتاغه از سر دستار میل سر دوش |
|
|
ز رخش راندنش از ناز در نشیب و فراز |
|
زمین ز شوق به افغان و آسمان به خروش |
|
|
نموده دوش بدوش ابروان خم به خمش |
|
به زور غمزهی کمانها کشیده تا سردوش |
|
|
سرشک کرده هم آغوش کامکاران را |
|
قبای ترک که تنگش کشیده در آغوش |
|
|
لباس بزم به برآمد آن چنان که مگر |
|
رود جریده زند برهزار جوشن پوش |
|
|
ز حالت مژه آن عقل مات مانده که چون |
|
یکی شراب خورد دیگری رود از هوش |
|
|
ستاده محتشم از دور بهر عرض نیاز |
|
لب از اشاره به جنبش زبان عرض خموش |
|