| | | | | | |
|
صبا از کشور آن پاکدامان دیر میآید |
|
ز یوسف بوی پیراهن به کنعان دیر میآید |
|
|
سواری تند در جولان و شوری نیست در میدان |
|
چرا آن شهسوار افکن به میدان دیر میآید |
|
|
مگر از سیل اشگم پای قاصد در گلست آنجا |
|
که سخت این بار از آن راه بیابان دیر میآید |
|
|
همانا باد هم خوش کرده منزلگاه جانان را |
|
که بر بالین این بیمار گریان دیر میآید |
|
|
تو را انگشت همدم کافت جان تو زود آمد |
|
مرا این میکشد کان آفت جان دیر میآید |
|
|
برای میهمانی میکنم دل را کباب اما |
|
دلم بسیار میسوزد که مهمان دیر میآید |
|
|
تو داری محتشم ز آشوب دوران کلفتی منهم |
|
دلی پر غصه کان آشوب دوران دیر میید |
|