| | | | | | |
|
من منفعل که پیشت دو جهان گناه دارم |
|
بچه روی عذر گویم که رخ سیاه دارم |
|
|
من اگر گناهکارم تو به عفو کار خود کن |
|
که زبان توبه گوی و لب عذر خواه دارم |
|
|
منم آن که یک جهان را ز غمت به باد دادم |
|
تو قبول اگر نداری دو جهان گواه دارم |
|
|
نه چنان برخش آهم زده تازه حسنت |
|
که عنان آن توانم نفسی نگاه دارم دارم |
|
|
به چنین کشنده هجری سگ بخت چاره سازم |
|
که اگرچه دورم از در به دل تو راه دارم |
|
|
ز درون شعله خیزم مشو از غرور ایمن |
|
که درین نهفتهتر کش همه تیر آه دارم |
|
|
به یکی نگاه جانم بستان که تا قیامت |
|
دل خویش را تسلی به همان نگاه دارم |
|
|
ملکالملکوک عشقم که به من نمانده الا |
|
تن بیقبا که به روی سر بیکلاه دارم |
|
|
ز بتان تو را گزیدم که شه بتان حسنی |
|
من اگرچه خود گدایم دل پادشاه دارم |
|
|
شه وادی جنونم به در آی ز شهر و بنگر |
|
که ز وحشیان صحرا چه قدر سپاه دارم |
|
|
تو به محتشم نداری نظری و من به این خوش |
|
گه نگاه دور دوری به تو گاه گاه دارم |
|