| | | | | | |
|
نهال گلشن دل نخل نو رسیدهی اوست |
|
بهار عالم جان خط نودمیدهی اوست |
|
|
ز چشم او به نگه کردنی گرفتارم |
|
که از نهفته نگههای برگزیدهی اوست |
|
|
ز شیوههای خدا آفرین او پیداست |
|
هزار شیوهی نیکو که آفریده اوست |
|
|
به دست تنگ قبایی دلم گرفتار است |
|
که هر که راست دلی حبیب جان دریدهی است |
|
|
ازو کشنده تر است آن سیاه نا پروا |
|
که چشم باده کش سرمهی ناکشیدهی اوست |
|
|
چو میروی پی صیدی هزار گونه شتاب |
|
نهفته در حرکتهای آرمیدهی اوست |
|
|
به باغ او نروی ای طمع به گل چیدن |
|
که زیب گلشن خوبی گل نچیدهی اوست |
|
|
محل یار فروشی فغان که یاد نکرد |
|
ز محتشم که غلام درم خریدهی اوست |
|