| | | | | | |
| |
همچو شمعم هست شبها بی‌رخ آن آفتاب |
|
دیده گریان سینه‌ی بریان تن گدازان دل کباب |
|
| |
بسته شد از چار حد بر من در وصلش که هست |
|
دل غمین خاطر حزین تن در بلاجان در عذاب |
|
| |
در زمین و آسمان دارند ز آب و تاب او |
|
آب شرم آئینه رو مهتاب خورشید اضطراب |
|
| |
سرو کی گیرد به گلشن جای سروی کش بود |
|
پیرهن گل سرسمن رخ نسترن خط مشگناب |
|
| |
تیره بختم آنقدر کز طالع من می‌شود |
|
نور ظلمت روز شب گوهر حجر دریا سراب |
|
| |
چون گرفتم دامنش مردم ز ناکامی که بود |
|
دست لرزان دل طپان من منفعل او در حجاب |
|
| |
مدعی از رشک بر در چون نمرد امشب که بود |
|
بزم دلکش باده بی غش یار سرخوش من خراب |
|
| |
سرمبادم کز گمانهای کجم آن سرور است |
|
سر گران لب پر گله گل رد عرق نرگس به خواب |
|
| |
محتشم دارد بتی بی‌رحم کاندر کیش اوست |
|
رحم ظلم احسان سیاست مهر کین گرمی عتاب |
|
