| | | | | | |
|
خورشید آسمان وزارت که روی ملک |
|
آئینهوش ز صیقل عدلش منور است |
|
|
سلطان بارگاه سیادت که عهد او |
|
پاینده دار دولت آل پیامبر است |
|
|
آن داور زمانه که دارایی جهان |
|
برقد کبریاش لباس محقر است |
|
|
آن والی زمانه که کوس ولای او |
|
یکباره هر که زد دو جهانش مسخر است |
|
|
یعنی امین دین محمد که نام او |
|
بر لوح دل نشستهتر از سکه بر زر است |
|
|
بودش به من گمان خطایی که ذات من |
|
در ارتکاب آن ز ملک بیگنهتر است |
|
|
با آن که داده بود به خود مدتی قرار |
|
کاظهار آن مخالف تمکین و لنگر است |
|
|
زانجا که نکته پروری طبع شوخ اوست |
|
زانجا که شوخ طبعی آن نکتهپرور است |
|
|
صندوق نار دوش فرستاد بهر من |
|
یعنی که مجرمی و تو را نار در خور است |
|