محتشم کاشانی (قطعات)/گل حدیقه دل خواجگی که بود قدش
گل حدیقه دل خواجگی که بود قدش | نهال تازه رس بی مثال گلشن جان | |||||
ز پا فتاد و خرد گفت بهر تاریخش | هزار حیف ازان نونهال گلشن جان | |||||
عشقی آن نخل خرد پرور بستان سخن | که به سیل اجل از دهر برآمد بیخش | |||||
میشنیدم ز چپ و راست که عشقی | متفکر چو شدم بود همان تاریخش |