محتشم کاشانی (قطعات)/گل گلشن لطف عبدالغنی
گل گلشن لطف عبدالغنی | که بادش بهشت معلی نصیب | |||||
به غربت فتاد و شراب اجل | شد از جام دورش همان جا نصیب | |||||
ولی چون پس از اربعینی شدش | چنین منزلی راحتافزا نصیب | |||||
خرد فکر تاریخ وی کرد و گفت | چه جای مبارک شد او را نصیب |