ملک الشعرا بهار (تصنیف)/مرغ سرح ناله سر کن

ملک الشعرا بهار (تصنیف) از ملک الشعرا بهار
(مرغ سرح ناله سر کن)


	مرغ سرح ناله سر کن			داغ مرا تازه‌تر کن
	زآه شرربار این قفس را			برشکن و زیر و زبر کن
	بلبل پربسته! ز کنج قفس درآ			نغمه‌ی آزادی نوع بشر سرا
	وز نفسی عرصه‌ی این خاک توده را			پر شرر کن
	ظلم ظالم، جور صیاد			آشیانم داده بر باد
	ای خدا! ای فلک! ای طبیعت!			شام تاریک ما را سحر کن
	نوبهار است، گل به بار است			ابر چشمم ژاله‌بار است
	این قفس چون دلم تنگ و تار است			شعله فکن در قفس، ای آه آتشین!
	دست طبیعت! گل عمر مرا مچین			جانب عاشق، نگه ای تازه گل! از این
	بیشتر کن			مرغ بیدل! شرح هجران مختصر، مختصر، مختصر کن