منوچهری (قصاید و قطعات)/نبیذ پیش من آمد به شاطی برکه

by منوچهری

	نبیذ پیش من آمد به شاطی برکه			به خنده گفتم: طوبی لمن یری عکه
	خوشم نبیذ و خوشا روی آنکه داد نبیذ			خوشم جوانی و این بوستان و این برکه
	من و نبیذ و به خانه درون سماع و رباب			حسود بر در و بسیار گوی در سکه
	مرا تو گویی می‌خوردنست اصل فساد			به جان تو که همی‌آیدم ز تو ضحکه
	اگر فساد کند هر که او نبیذ خورد			بسا فساد که در یثربست و در مکه
	ور این فساد ز من دست باز دار و برو			که نیست با تو مرا نی نکاح و نی شرکه
	چرا نبیذ حرامست و هست سرکه حلال			نه هم نبیذ بود ابتدا از آن سرکه؟
	نبیذ تلخ چه انگوری و چه میویزی			سپید سیم چه با سکه و چه بی‌سکه
	کجا نبیذست آنجا بود جوانمردی			کجا نبیذست آنجایگه بود برکه