| | | | | | |
|
فرستاده خاص پروردگار |
|
رساننده حجت استوار |
|
|
گرانمایهتر تاج آزادگان |
|
گرامیتر از آدمیزادگان |
|
|
محمد کازل تا ابد هر چه هست |
|
به آرایش نام او نقش بست |
|
|
چراغی که پروانه بینش به دوست |
|
فروغ همه آفرینش بدوست |
|
|
ضمان دار عالم سیه تا سپید |
|
شفاعت گر روز بیم و امید |
|
|
درختی سهی سایه در باغ شرع |
|
زمینی به اصل آسمانی به فرع |
|
|
زیارتگه اصل داران پاک |
|
ولی نعمت فرع خواران خاک |
|
|
چراغی که تا او نیفروخت نور |
|
ز چشم جهان روشنی بود دور |
|
|
سیاهی ده خال عباسیان |
|
سپیدی بر چشم شماسیان |
|
|
لب از باد عیسی پر از نوش تر |
|
تن از آب حیوان سیه پوشتر |
|
|
فلک بر زمین چار طاق افکنش |
|
زمین بر فلک پنج نوبت زنش |
|
|
ستون خرد مسند پشت او |
|
مه انگشت کش گشته ز انگشت او |
|
|
خراج آورش حاکم روم و ری |
|
خراجش فرستاده کری و کی |
|
|
محیطی چه گویم چو بارنده میغ |
|
به یک دست گوهر به یک دست تیغ |
|
|
به گوهر جهان را بیاراسته |
|
به تیغ از جهان داد دین خواسته |
|
|
اگر شحنهای تیغ بر سر برد |
|
سر تیغ او تاج و افسر برد |
|
|
به سر بردن خصم چون پی فشرد |
|
به سر برد تیغی که بر سر نبرد |
|
|
قبای دو عالم بههم دوختند |
|
وزان هر دو یک زیور افروختند |
|
|
چو گشت آن ملمع قبا جای او |
|
به دستی کم آمد ز بالای او |
|
|
به بالای او کایزد آراستست |
|
هم آرایش ایزدی راستست |
|
|
کلید کرم بوده در بند کار |
|
گشاده بدو قفل چندین حصار |
|
|
فراخی بدو دعوت تنگ را |
|
گواهی بر اعجاز او سنگ او |
|
|
تهی دست سلطان درویش پوش |
|
غلامی خر و پادشاهی فروش |
|
|
ز معراج او در شب ترکتاز |
|
معرج گران فلک را طراز |
|
|
شب از چتر معراج او سایهای |
|
وز آن نردبان آسمان پایهای |
|