| | | | | | |
|
ای به ازل بوده و نابوده ما |
|
وی به ابد زنده و فرسوده ما |
|
|
دور جنیبت کش فرمان تست |
|
سفت فلک غاشیه گردان تست |
|
|
حلقه زن خانه به دوش توایم |
|
چون در تو حلقه به گوش توایم |
|
|
داغ تو داریم و سگ داغدار |
|
مینپذیرند شهان در شکار |
|
|
هم تو پذیری که زباغ توایم |
|
قمری طوق و سگ داغ توایم |
|
|
بیطمعیم از همه سازندهای |
|
جز تو نداریم نوازندهای |
|
|
از پی تست اینهمه امید و بیم |
|
هم تو ببخشای و ببخش ای کریم |
|
|
چاره ما ساز که بی داوریم |
|
گر تو برانی به که روی آوریم |
|
|
این چه زبان وین چه زبان را نیست |
|
گفته و ناگفته پشیمانیست |
|
|
دل ز کجا وین پر و بال از کجا |
|
من که و تعظیم جلال از کجا |
|
|
جان به چه دل راه درین بحر کرد |
|
دل به چه گستاخی ازین چشمه خورد |
|
|
در صفتت گنگ فرو ماندهایم |
|
من عرف الله فرو خواندهایم |
|
|
چون خجلیم از سخن خام خویش |
|
هم تو بیامرز به انعام خویش |
|
|
پیش تو گر بی سر و پای آمدیم |
|
هم به امید تو خدای آمدیم |
|
|
یارشو ای مونس غمخوارگان |
|
چاره کن ای چاره بیچارهگان |
|
|
قافله شد واپسی ما ببین |
|
ای کس ما بیکسی ما ببین |
|
|
بر که پناهیم توئی بینظیر |
|
در که گریزیم توئی دستگیر |
|
|
جز در تو قبله نخواهیم ساخت |
|
گر ننوازی تو که خواهد نواخت |
|
|
دست چنین پیش که دارد که ما |
|
زاری ازین بیش که دارد که ما |
|
|
درگذر از جرم که خوانندهایم |
|
چاره ما کن که پناهندهایم |
|
|
ای شرف نام نظامی به تو |
|
خواجگی اوست غلامی به تو |
|
|
نزل تحیت به زبانش رسان |
|
معرفت خویش به جانش رسان |
|