برگه:TarikhMashrouteh3.pdf/۲۱۰: تفاوت میان نسخه‌ها

این فیروزی از آنرو گرانبهاست که راه آمدوشد را میانه دو چی و باغ صاحبديوان می‌برید. اینست به دولتیان ناگوار افتاده بآن شدند که همان‌شب دوباره تاخت آورند و آنجا را از دست مجاهدان بیرون آورند، و چون دو ساعت و نیم از شب گذشت ناگهان با نیروی بزرگی به جنگ و تاخت پرداختند و تا چند ساعت زورآزمایی بس سختی می‌کردند ولی

کاری از پیش نبرده با دست تهی بازگردیدند و دو تن از ايشان کشته شدند.

شب آدینه هفدهم مهر (۱۳ رمضان) آغاز شب آرامش بود. ولی نیمه شب بهنگامی که ماه خود را باوج آسمان رسانیده با تابش قشنگ خویش سراسر شهر را سیمین ساخته و مردم در آن دل شب در بستر آرامش غنوده بودند، ناگهان غرش توپ و نارنجک تندروار در هوا پیچید و خفتگان را بیدار ساخت. جنگ بیشتر در سمت خیابان رو میداد ولی از همه سنگرها آواز شليك برمیخاست.

چنین گفته میشد که عین‌الدوله با سرکردگان گفتگو کرده و بآنسر بوده که فردا بامداد از همه سو بشهر تازند و بکیفر از دست دادن سرقله بار دیگر جنگ بزرگی برپا کنند. این سخن چه راست و چه دروغ چون بگوش سالار رسید پیشدستی کرده دسته‌ای از مجاهدان را بر سر لشکرگاہ عین‌الدوله فرستاد. اینان چندان بلشگرگاه نزديك شدند که چادرها و روشنایی چراغها را می‌دیدند و از آن نزدیکی ناگهان بآتشباران