| | | | | | |
| |
همی با عقل در چون و چرائی |
|
همی پوینده در راه خطائی |
|
| |
همی کار تو کار ناستوده است |
|
همی کردار بد را میستائی |
|
| |
گرفتار عقاب آرزوئی |
|
اسیر پنجه‌ی باز هوائی |
|
| |
کمین گاه پلنگ است این چراگاه |
|
تو همچون بره غافل در چرائی |
|
| |
سرانجام، اژدهای تست گیتی |
|
تو آخر طعمه‌ی این اژدهائی |
|
| |
ازو بیگانه شو، کاین آشنا کش |
|
ندارد هیچ پاس آشنائی |
|
| |
جهان همچون درختست و تو بارش |
|
بیفتی چون در آن دیری بپائی |
|
| |
ازین دریای بی کنه و کرانه |
|
نخواهی یافتن هرگز رهائی |
|
| |
ز تیر آموز اکنون راستکاری |
|
که مانند کمان فردا دوتائی |
|
| |
بترک حرص گوی و پارسا شو |
|
که خوش نبود طمع با پارسائی |
|
| |
چه حاصل از سر بی فکرت و رای |
|
چه سود از دیده‌ی بی روشنائی |
|
| |
نهنگ ناشتا شد نفس، پروین |
|
بباید کشتنش از ناشتائی |
|
