گزارش ۱۰ مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در سال ۲۰۱۴

گزارش ۱۰ مدیر کل آژانس انرژی اتمی در سال ۲۰۱۴
از یوکیا آمانو

GOV/2014/10

۲۰ فوریه ۲۰۱۴

اجرای موافقتنامه پادمانی معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT) و مفاد مربوطه قطعنامه‌های شورای امنیت در مورد جمهوری اسلامی ایران

گزارش مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی

تحولات اصلی

ایران شش اقدام عملی مقدماتی که با آژانس در نوامبر ۲۰۱۳ در ارتباط با «چارچوب همکاری» توافق کرده بود را اجرا کرده است و دو طرف در مورد هفت اقدام دیگر که باید توسط ایران تا تاریخ ۱۵ مه ۲۰۱۴ اجرا کند موافقت کرده‌اند، از جمله اقدامی در ارتباط با اطلاعات مندرج در ضمیمه گزارش ماه نوامبر ۲۰۱۱ مدیر کل.
در تاریخ ۲۴ نوامبر ۲۰۱۳، E3+3 و ایران در مورد برنامه اقدام مشترک (JPA) توافق کردند. JPA در تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ اجرایی شد و شورای حکام از وظیفه آژانس در زمینه نظارت و راستی‌آزمایی اقدامات ذی‌ربط هسته‌ای مندرج در آن حمایت کرد (به ضمیمه سه، مراجعه شود).
غنی‌سازی UF6 بالاتر از ۵ درصد دیگر در کارخانه غنی‌سازی سوخت (FEP) و کارخانه غنی‌سازی سوخت فوردو (FEEP) انجام نمی‌شود. میزان مواد هسته‌ای که به شکل UF6 غنی‌شده تا سقف ۲۰ درصد U-235 باقی‌مانده ۱۶۰٫۶ کیلوگرم است. بخشی از این مواد در حال تبدیل شدن به اورانیوم با غنای پایین و باقی‌ماندهٔ آن به اکسید اورانیوم است.
غنی‌سازی UF6 تا سقف ۵ درصد از U-235 با همان سرعت تولیدی که در گزارش قبلی ذکر شد، ادامه دارد. سانتریفیوژهای بیشتری از نوع IR-2m یا IR-1 در FEP, FEEP یا کارخانه نیمه‌صنعتی غنی‌سازی سوخت (PFEP) (محوطه تولید) نصب نشده‌اند. میزان مواد هسته‌ای که به شکل UF6 غنی شده تا سقف ۵ درصد از U-235 باقی مانده است، ۷۶۰۹ کیلوگرم است.
یک پرسشنامه اطلاعات طراحی به روز شده (DIQ) برای راکتور IR-40 به آژانس داده شده است. اجزای مهم بیشتری در این راکتور نصب نشده و تولید یا آزمایش سوخت برای راکتور انجام نگرفته است.
دسترسی مدیریت‌شده آژانس به کارگاه‌های مونتاژ سانتریفیوژ، کارگاه‌های تولید روتور سانتریفیوژ و تأسیسات ذخیره فراهم گشته است.

الف. مقدمه

۱. این گزارش مدیر کل به شورای حکام و همزمان به شورای امنیت در خصوص اجرای موافقتنامه پادمانی معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT) و مفاد مربوطه (ایران) است. این گزارش همچنین در بردارنده اطلاعاتی دربارهٔ اجرای اقدامات ذیل بیانیه مشترک در مورد یک چارچوب همکاری و نیز برنامه اقدام مشترک است و شامل ضمیمه‌ای است که اطلاعات روزآمد دربارهٔ اجرای اقدامات داوطلبانه‌ای که ایران در ارتباط با برنامه اقدام مشترک متعهد شده است را فراهم می‌کند.

۲. شورای امنیت تأکید کرده است که اقدامات مورد درخواست شورای حکام در قطعنامه‌هایش در خصوص ایران الزام‌آور است. مفاد مربوطه قطعنامه‌های یادشده شورای امنیت که بر اساس فصل هفتم منشور سازمان ملل تصویب شده‌اند مطابق شرایط این قطعنامه‌ها الزام‌آور هستند. اجرای کامل تعهدات ایران جهت احیای اعتماد به ماهیت صرفاً صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای‌اش لازم است.

۳. همان‌طور که قبلا گزارش شده، آژانس و ایران در تاریخ ۱۱ نوامبر ۲۰۱۳ یک «بیانیه مشترک دربارهٔ چارچوب همکاری» را امضا کردند (GOV/INF/2013/14). در چارچوب همکاری، آژانس و ایران جهت همکاری بیشتر در ارتباط با فعالیت‌های راستی‌آزمایی توسط آژانس به منظور حل و فصل همه موضوعات گذشته و حال و نیز پیشبرد کار در خصوص چنین فعالیت‌هایی به صورت گام به گام موافقت کردند.

۴. در یک تحول جداگانه در ژنو، چین، فرانسه، آلمان، روسیه، انگلیس و آمریکا (E3+3) در تاریخ ۲۴ نوامبر ۲۰۱۴ در مورد برنامه اقدام مشترک با ایران به توافق رسیدند. برنامه اقدام مشترک، از جمله بیان می‌کند که «هدف این مذاکرات دستیابی به یک راه حل جامع بلندمدت بر اساس توافق دو طرف است که اطمینان می‌دهد برنامه هسته‌ای ایران منحصراً صلح‌آمیز خواهد بود» و ضمناً یک کمیسیون مشترک «به منظور تسهیل حل و فصل موضوعات گذشته و حال که مورد نگرانی می‌باشند با آژانس همکاری خواهد کرد.»

۵. در نامه مشترکی به مدیرکل در تاریخ ۱۳ ژانویه ۲۰۱۴، E3+3 و ایران از آژانس درخواست کردند فعالیت‌های نظارت و راستی‌آزمایی ضروری مربوطه هسته‌ای در ارتباط با برنامه اقدام مشترک را بر عهده بگیرد. طبق برنامه اقدام مشترک، نخستین گام دارای مدت زمانی محدود (شش‌ماهه) و قابل تمدید با رضایت طرفین است. برنامه اقدام مشترک در تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ اجرایی شد.

۶. در تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴، مدیر کل گزارشی را دربارهٔ وضعیت برنامه هسته‌ای ایران در ارتباط با برنامه اقدام مشترک به شورای حکام ارائه داد (GOV/INF/2014/1).

۷. در تاریخ ۲۴ ژانویه ۲۰۱۴، شورای حکام گزارش مدیر کل دربارهٔ نظارت و راستی‌آزمایی در جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با برنامه اقدام مشترک را مورد توجه قرار داد (GOV/2014/2) و از این‌که آژانس وظیفه نظارت و راستی‌آزمایی را در ارتباط با اقدامات هسته‌ای مندرج در برنامه اقدام مشترک را در پاسخ به درخواست E3+3 و ایران، و منوط به موجود بودن منابع مالی، بر عهده بگیرد، حمایت کرد.

۸. در حال حاضر آژانس مشغول انجام این نظارت و راستی‌آزمایی است که در بردارنده فعالیت‌های بیشتری نسبت به آنچه قبلاً پیرو موافقتنامه پادمانی ایران و مفاد انجام می‌گرفت، است.

۹. در پاسخ به دعوت ایران، معاون مدیر کل آژانس از تاریخ ۳ الی ۷ فوریه از کارخانه‌های غنی‌سازی در نطنز و فوردو، IR-40 در اراک، و کارخانه تولید سوخت (FMP) و کارخانه تولید صفحه سوخت (FEFP) در اصفهان بازدید کرد. او علاوه بر آن دسترسی مدیریت‌شده آژانس به کارگاه‌های مونتاژ سانتریفیوژ، کارگاه‌های تولید روتور سانتریفیوژ و تأسیسات ذخیره‌سازی را بر عهده داشت.

۱۰. این گزارش فصلی، به تحولاتی که از آخرین گزارش مدیر کل (GOV/2013/56) به بعد رخ داده و نیز به موضوعاتی که سابقه طولانی‌تری دارند، می‌پردازد.

ب. شفاف‌سازی مسائل حل‌نشده

۱۱. همان‌طور که قبلا گزارش شده بود، شورای حکام در قطعنامه نوامبر ۲۰۱۱ خود (GOV/2011/69) تأکید کرد که ضروری است ایران و آژانس به منظور حل و فصل فوری همه مسائل محتوایی باقیمانده با هدف شفاف‌سازی آن‌ها، از جمله دسترسی به تمامی اطلاعات مربوطه، مستندات، سایت‌ها‍، مواد و اشخاص در ایران، به گفت‌وگوهای خود شدت بخشند. شورای حکام در قطعنامه سپتامبر ۲۰۱۲ خود (GOV/2012/50) تصمیم گرفت که همکاری ایران با درخواست‌های آژانس با هدف حل و فصل همه مسائل باقیمانده اساسی به منظور احیای اعتماد بین‌المللی نسبت به ماهیت منحصراً صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران، ضرورت و فوریت دارد.

۱۲. پیرو «چارچوب همکاری»، نشست‌های فنی در تاریخ ۱۱ دسامبر ۲۰۱۳ در وین و در تاریخ ۸ و ۹ فوریه ۲۰۱۴ در تهران برگزار شد که در آن‌ها، مسئولین آژانس و ایران پیشرفت اجرای شش اقدام عملی مقدماتی را مورد بررسی قرار دادند و در مورد هفت اقدام عملی دیگر که بایستی در گام بعدی توسط ایران به اجرا درآید، توافق کردند.

۱۳. ایران ۶ اقدام عملی را به شرح زیر اجرا کرده است:

ایران در تاریخ ۸ دسامبر اطلاعات مربوطه بر اساس توافق متقابل و دسترسی مدیریت‌شده به کارخانه تولید آب سنگین در اراک را برای آژانس فراهم کرد. از زمان آغاز تولید در سال ۲۰۰۶، تقریباً ۱۰۰ تن آب سنگین در سطح راکتور، تولید شده است.
ایران در تاریخ ۲۹ ژانویه ۲۰۱۴ اطلاعات مربوطه بر اساس توافق متقابل از جمله اطلاعات مربوط به تولید و حمل کنسانتره سنگ معدن اورانیوم (UOC) و نیز دسترسی مدیریت شده به معدن گچین در بندرعباس را برای آژانس فراهم کرد. آژانس دسترسی به مکان‌های درخواست‌شده در این سایت را دریافت کرد.
در نامه‌ای مورخ ۸ فوریه ۲۰۱۴، ایران به اطلاع آژانس داد که «قرار است یک راکتور تحقیقاتی آب سبک ۱۰ مگاواتی با سوخت اکسید اورانیوم غنی‌شده تا ۲۰ درصد ساخته شود تا تقاضای داخلی در زمینه تحقیقات هسته‌ای آموزشی، آزمایش مواد، رادیو ایزوتوپ‌های پزشکی و سایر کاربردهای خط اشعه را تأمین کند» و اینکه «فرایند انتخاب سایت هنوز در مراحل اولیه است.»
در نامه دیگری به تاریخ ۸ فوریه ۲۰۱۴، ایران به اطلاع آژانس داد که پروژه‌ای را برای شناسایی مناطق مورد نظر برای نیروگاه‌های جدید هسته‌ای آغاز کرده است. ایران فهرستی از ۱۶ «منطقه مورد نظر ترجیحی» را بر اساس معیارهای مربوط به عوامل ایمنی، محیط زیست، اجتماعی و اقتصادی و فنی، به عنوان مکان‌های بالقوهٔ ساخت چنین نیروگاه‌هایی در آینده ارائه کرد.
در نامه‌ای به تاریخ ۱۸ ژانویه ۲۰۱۴، ایران توضیحاتی دربارهٔ اظهارت قبلی خود دربارهٔ تصمیم به ساخت ۱۰ تأسیسات غنی‌سازی هسته‌ای دیگر ارائه کرد. ایران به اطلاع آژانس رساند که مراحل مقدماتی انتخاب سایت برای ۵ تأسیسات آغاز شده است، اما هنوز «نهایی نشده است» و علاوه بر آن اطلاع داد که «ساخت موفقیت‌آمیز سانتریفیوژهای گازی نوع جدید موجب انعطاف‌پذیری در زمان‌بندی پیش از انجام گام‌های بعدی شده است». ایران همچنین اظهار داشت که «برای گام اول (شش‌ماهه)، هیچ مکان جدیدی برای غنی‌سازی به جز آن‌هایی که قبلاً در سایت‌های فردو و نطنز وجود دارد، ساخته نخواهد شد.»
در نامه‌ای دیگر به تاریخ ۱۸ ژانویه ۲۰۱۴، ایران توضیحات بیشتری دربارهٔ اظهارات ۲۰ فوریه ۲۰۱۰ خود در خصوص فناوری غنی‌سازی لیزری ارائه کرد. ایران گفت که این اظهارات بر اساس «تجارب قبلی تحقیق و توسعه در زمینه غنی‌سازی لیزری که در سال ۲۰۰۳ خاتمه یافت»، مطرح شد و اینکه «هیچ سیستم، اجزا و تجهیزات ویژه‌ای برای استفاده در تأسیسات غنی‌سازی مبتنی بر لیزر در ایران وجود ندارد و طراحی یا آماده نشده است».

آژانس تأیید می‌کند که ایران اقدامات عملی اولیه را در طول دوره زمانی مشخص شده به مدت سه ماه اجرا کرده است. آژانس در حال تحلیل اطلاعات ارائه شده توسط ایران است و توضیحات بیشتری را در مورد برخی از این اطلاعات درخواست کرده است.

۱۴. هفت اقدام عملی که ایران باید تا ۱۵ مه ۲۰۱۴ آنها را اجرا کند به شرح زیر است:

ارائه اطلاعات ذی‌ربط مورد توافق طرفین و دسترسی مدیریت‌شده به معدن ساغند در یزد.
ارائه اطلاعات ذی‌ربط مورد توافق طرفین و دسترسی مدیریت‌شده به کارخانه کنسانتره اردکان.
ارائه پرسشنامه اطلاعات طراحی به روز شده دربارهٔ راکتور IR-۴۰.
اقدام برای توافق با آژانس در خصوص نهایی کردن رویکرد پادمانی برای راکتور IR-۴۰.
ارائه اطلاعات ذی‌ربط مورد توافق طرفین و ترتیب دادن یک بازدید فنی از مرکز لیزر لشکرآباد.
ارائه اطلاعات دربارهٔ مواد منبع که هنوز به ترکیب و خلوص مناسب برای تولید سوخت یا برای غنی شدن به صورت ایزوتوپی نرسیده‌اند، از جمله واردات این مواد و همین‌طور دربارهٔ استخراج اورانیوم از فسفات توسط ایران.
ارائه اطلاعات و نیز توضیحاتی به آژانس برای ارزیابی نیازهای ایران در زمینه توسعه چاشنی‌های انفجاری الکتریکی (EBW).

ج. تأسیسات اعلام‌شده تحت موافقتنامه پادمانی ایران

۱۵. ایران طبق موافقتنامه پادمانی خود، وجود ۱۷ تأسیسات هسته‌ای و ۹ مکان خارج از تأسیسات را که مواد هسته‌ای بطور معمول در آنجا استفاده می‌شود (LOFs) به آژانس اعلام کرده است (پیوست ۱). با وجود این که بعضی از فعالیت‌هایی که از سوی ایران در برخی از تأسیسات انجام می‌شود بر خلاف قطعنامه‌های شورای حکام و شورای امنیت است، همان‌طور که در زیر نشان داده می‌شود، آژانس به راستی‌آزمایی منحرف نشدن مواد هسته‌ای اعلام‌شده در این تأسیسات و مکان‌های خارج از تأسیسات ادامه می‌دهد‍.

د. فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی

۱۶. ایران برخلاف قطعنامه‌های مربوطه شورای حکام و شورای امنیت، فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی خود را در تأسیسات اعلام شده در زیر که تحت پادمان آژانس می‌باشد، تعلیق نکرده است. با این حال از زمان گزارش قبلی مدیرکل، ایران تولید UF6 غنی‌شده بالاتر از ۵ درصد U-235 را متوقف کرده است. تمام فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی در تأسیسات اعلام شده ایران تحت پادمان آژانس است و همه مواد هسته‌ای، آبشارهای نصب شده و ایستگاه‌های خوراک‌دهی و دورریزی در این تأسیسات تحت اقدامات مراقبتی و نظارتی آژانس قرار دارند.

۱۷. ایران اعلام کرده است که هدفش از غنی‌سازی UF6 تا ۵ درصد U-235، تولید سوخت برای تأسیسات هسته‌ای‌اش و هدفش از غنی‌سازی UF6 تا ۲۰ درصد U-235، تولید سوخت برای راکتورهای تحقیقاتی است.

۱۸. از زمانی که ایران غنی‌سازی اورانیوم را در تأسیسات اعلام شده خود آغاز کرده است، در آن تأسیسات موارد زیر را تولید کرده است:

۱۱۱۱۱ کیلوگرم (۷۵۴ کیلوگرم بیشتر از زمان گزارش قبلی مدیرکل) UF6 غنی‌شده تا ۵ درصد U-235 که ۷۶۰۹ کیلوگرم (۴۵۴/۷ کیلوگرم بیشتر از زمان گزارش قبلی مدیرکل) آن به شکل UF6 غنی‌شده تا ۵ درصد U-235 باقی مانده است و بقیه مشمول فرآوری بیشتری شده است (به پیوست ۲ مراجعه کنید)
۴۴۷٫۸ کیلوگرم (۳۷٫۴ کیلوگرم بیشتر از زمان گزارش قبلی مدیرکل) UF6 غنی‌شده تا ۲۰ درصد U-235 که ۱۶۰٫۶ کیلوگرم آن (۳۵٫۴ کیلوگرم کمتر از زمان گزارش قبلی مدیرکل) به شکل UF6 غنی‌شده تا ۲۰ درصد U-235 باقی مانده و بقیه مشمول فرآوری بیشتری شده است. در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ ایران تولید UF6 غنی‌شده تا ۲۰ درصد U-235 را متوقف کرد و مقداری از آنچه که قبلاً تولید کرده بود را به شکل UF6 تا ۵ درصد U-235 تبدیل کرد (همان‌طور که در پاراگراف ۳۲ گفته شده است). بقیه آنچه که ایران تولید کرده بود در حال تبدیل شدن به اکسید اورانیوم است (به پیوست ۲ مراجعه کنید).

د. ۱ - نطنز

۱۹. کارخانه غنی‌سازی سوخت: کارخانه غنی‌سازی سوخت (FEP) یک کارخانه غنی‌سازی دارای سانتیریفیوژ برای تولید اورانیوم با غنای پایین (LEU) غنی‌شده تا ۵ درصد U-235 است که اولین بار در سال ۲۰۰۷ عملیاتی شد. این کارخانه به سالن تولید A و سالن تولید B تقسیم شده است. مطابق با اطلاعات طراحی ارائه‌شده توسط ایران، ۸ واحد برای سالن تولید A برنامه‌ریزی شده است که هر واحد شامل ۱۸ آبشار است و مجموعاً حدود ۲۵۰۰۰ سانتریفیوژ در ۱۴۴ آبشار وجود دارند. در حال حاضر یک واحد آن دارای سانتریفیوژهای IR-2m و پنج واحد آن دارای سانتریفیوژهای IR-1 است و دو واحد دیگر سانتریفیوژ ندارند. ایران هنوز اطلاعات طراحی مشابه برای سالن تولید B را ارائه نکرده است.

۲۰. تا ۱۰ فوریه ۲۰۱۴، وضعیت واحد دارای سانتریفیوژهای IR-2m از زمان گزارش قبلی مدیرکل بدون تغییر باقی مانده است: سانتریفیوژهای IR-2m به‌طور کامل در شش آبشار نصب شده بودند؛ هیچ‌کدام از این آبشارها با UF6 طبیعی تغذیه نشده بود و کار نصب اولیه ۱۲ آبشار IR-2m دیگر در این واحد تکمیل گردیده بود.

۲۱. تا تاریخ ۱۰ فوریه ۲۰۱۴، در پنج واحد حاوی سانتریفیوژهای IR-1، ۹۰ آبشار بطور کامل نصب شده که ۵۴ آبشار با UF6 طبیعی خوراک‌دهی شده بود. همان‌طور که در گزارش قبلی مدیرکل ذکر شد، کار نصب اولیه ۳۶ آبشار IR-1 در دو واحدی که دارای سانتریفیوز نبودند، تکمیل شده بود.

۲۲. در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴، آژانس اقدامات مراقبتی و نظارتی بیشتری را به کار گرفت تا بتواند تأیید کند که به جز ۵۴ آبشار IR-1 فوق‌الذکر، آبشار دیگری در کارخانه غنی‌سازی سوخت با مواد هسته‌ای خوراک‌دهی نمی‌شود.

۲۳. آژانس در نتیجه راستی‌آزمایی موجودی فیزیکی (PIV) انجام شده بین ۱۹ اکتبر ۲۰۱۳ و ۱۱ نوامبر ۲۰۱۳ در کارخانه غنی‌سازی سوخت و با توجه به نوسانات اندازه‌گیری که معمولاً در چنین تأسیساتی وجود دارد، راستی‌آزمایی موجودی فیزیکی را که ایران در تاریخ ۲۰ اکتبر ۲۰۱۳ اعلام کرده بود، تأیید کرد.

۲۴. تا ۹ فوریه ۲۰۱۴، ایران ۱۲۶۸۱۵ کیلوگرم UF6 طبیعی را به آبشارهای کارخانه غنی‌سازی سوخت خوراک‌دهی کرده و در مجموع ۱۱۰۹۱ کیلوگرم UF6 با غنای ۵ درصد U-235 تولید کرده بود.

۲۵. بر اساس نتایج تحلیل نمونه‌های زیست‌محیطی که در کارخانه غنی‌سازی سوخت برداشته شد و سایر اقدامات راستی‌آزمایی، آژانس به این نتیجه رسیده است که این تأسیسات همان گونه که ایران در پرسشنامه اطلاعات طراحی (DIQ) مربوطه اعلام کرده بود، عمل کرده‌اند.

۲۶. کارخانه نیمه‌صنعتی غنی‌سازی سوخت (PFEP): کارخانه نیمه‌صنعتی غنی‌سازی سوخت یک تأسیسات تولید اورانیوم با غنای پایین و تحقیقات و توسعه است که نخستین بار در اکتبر ۲۰۰۳ راه‌اندازی شد. این تأسیسات می‌تواند شش آبشار را در خود جای دهد و به دو محوطه تقسیم می‌شود که یکی برای تولید UF6 غنی‌شده تا ۲۰ درصد U-235 (آبشارهای ۱ و ۶) و دیگری برای تحقیق و توسعه (آبشارهای ۲، ۳ ، ۴ و ۵) تعیین شده است.

۲۷. آژانس در نتیجه راستی‌آزمایی موجودی فیزیکی انجام‌شده در کارخانه نیمه‌صنعتی غنی‌سازی سوخت بین ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۳ و اول اکتبر ۲۰۱۳ و با توجه به نوسانات اندازه‌گیری که معمولاً در چنین تأسیساتی وجود دارد، راستی‌آزمایی موجودی فیزیکی را که ایران در تاریخ ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۳ اعلام کرده بود، تأیید کرد.

۲۸. محوطه تولید: در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴، ایران خوراک‌دهی به آبشارهای ۱ و ۶ با UF6 با غنای ۵ درصد U-235 را متوقف کرد و از آن زمان آبشارها را با UF6 طبیعی خوراک‌دهی کرد. ایران دیگر این آبشارها را با آرایش به‌هم‌متصل مورد بهره‌برداری قرار نمی‌دهد. در همان تاریخ آژانس اقدامات نظارتی و مراقبتی اضافی را انجام داد تا تأیید کند که آبشارهای ۱ و ۶ به هم متصل نیستند.

۲۹. تا ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴، زمانی که ایران تولید UF6 با غنای ۲۰ درصد U-235 را متوقف کرد، این کشور از آغاز تولید در فوریه ۲۰۱۰، ۱۶۳۰٫۸ کیلوگرم UF6 با غنای ۵ درصد U-235 را به آبشارهای ۱ و ۶ خوراک‌دهی کرده و در مجموع ۲۰۱٫۹ کیلوگرم UF6 با غنای ۲۰ درصد U-235 تولید کرده بود که تمام آن از فرایند، کنار گذاشته شده و از سوی آژانس راستی‌آزمایی شده است. بین ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ و ۹ فوریه ۲۰۱۴، ایران ۳۵ کیلوگرم UF6 طبیعی را به آبشارهای ۱ و ۶ در کارخانه نیمه‌صنعتی غنی‌سازی سوخت، خوراک‌دهی کرد و مجموعاً ۴٫۱ کیلوگرم UF6 با غنای ۵ درصد U-235 تولید کرد.

۳۰. محوطه تحقیق و توسعه: از زمان گزارش قبلی مدیرکل، ایران به طور متناوب UF6 طبیعی را به سانتریفیوژهای IR-6s به عنوان ماشین‌های مجزا و به سانتریفیوژهای IR-1، IR-2m, IR-4 و IR-6، گاهی به ماشین‌های مجزا و گاهی به آبشارهایی با اندازه‌های گوناگون خوراک‌دهی کرده است. تک سانتریفیوژهای نصب‌شده IR-5 هنوز با UF6 طبیعی تغذیه نشده‌اند. در ۴ دسامبر ۲۰۱۳ ایران پرسشنامه اطلاعات طراحی به‌روزشده‌ای را به آژانس ارائه کرد و در آن آژانس را در جریان یک «تک سانتریفیوژ جدید» که ایران از آن با عنوان «IR-8» در محوطه تحقیق و توسعه نام برد، قرار داد. از ۱۵ دسامبر ۲۰۱۳ آژانس «قالب» جدیدی را که بدون اتصال در محل خود قرار گرفته است، بررسی کرده است.

۳۱. بین ۲۶ اکتبر ۲۰۱۳ و ۹ فوریه ۲۰۱۴، در مجموع حدود ۴۳۰٫۱ کیلوگرم UF6 طبیعی به سانتریفیوژهای محوطه تحقیق و توسعه خوراک‌دهی شده است، اما هیچ اورانیومی با غنای پایین به عنوان محصول خارج نشده است و دورریز در پایان این پروسه دوباره ترکیب شده است.

۳۲. در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ ایران شروع به کاهش غنای بخشی از موجودی UF6 با غنای ۲۰ درصد U-235 خود در کارخانه نیمه‌صنعتی غنی‌سازی سوخت کرد. در ۹ فوریه ۲۰۱۴ ایران غنای ۲۲٫۹ کیلوگرم از این مواد را کاهش داده و UF6 با غنای کمتر از ۵ درصد U-235 تولید کرده بود.

۳۳. براساس نتایج تحلیل نمونه‌های زیست‌محیطی در کارخانه نیمه صنعتی غنی‌سازی سوخت و سایر اقدامات راستی‌آزمایی، آژانس نتیجه گرفته است که این تأسیسات، همان‌طور که ایران در پرسشنامه اطلاعات طراحی مربوطه اعلام کرده بود، فعالیت کرده است.

د. ۲. فوردو

۳۴. کارخانه غنی‌سازی سوخت فوردو: بر اساس پرسشنامه اطلاعات طراحی مورخ ۱۸ ژانویه ۲۰۱۲، کارخانه غنی‌سازی سوخت فوردو یک کارخانه غنی‌سازی دارای سانتریفیوژ برای تولید UF6 غنی‌شده تا ۲۰ درصد U-235 و تولید UF6 غنی‌شده تا ۵ درصد U-235 است. این تأسیسات که برای اولین بار در سال ۲۰۱۱ راه‌اندازی شد طوری طراحی شده است که ۲۹۷۶ سانتریفیوژ را در ۱۶ آبشار دربر گیرد و بین واحد یک و واحد دو تقسیم شده است. تا کنون همه سانتریفیوژهایی که نصب شده‌اند از نوع ماشین‌های IR-1 هستند. ایران در تاریخ ۸ فوریه ۲۰۱۴ اطلاعات روزآمدی را برای بخش‌هایی از پرسشنامه اطلاعات طراحی ارائه و در آن اعلام کرد که اقداماتی را «به دلیل تغییر در سطح غنی‌سازی» انجام داده است و این اقدامات را «بطور موقت در طول اجرای مرحله اول برنامه مشترک اقدام» به انجام رسانده است.

۳۵. در تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ ایران خوراک‌دهی به چهار آبشار واحد دو با UF6 غنی شده تا ۵ درصد U-235 را که قبلاً برای این منظور بکار گرفته شده بود متوقف کرد و در عوض از آن زمان شروع به خوراک‌دهی آنها با UF6 طبیعی کرد. ایران دیگر این آبشارها را با آرایش متصل‌به‌هم به کار نمی‌گیرد. هیچ‌یک از ۱۲ آبشار دیگر در کارخانه غنی‌سازی سوخت فوردو با UF6 خوراک‌دهی نشده بودند.

۳۶. در تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ آژانس اقدامات نظارتی و مراقبتی اضافی در کارخانه غنی‌سازی سوخت فوردو بکار گرفت تا تأیید نماید که تنها چهار آبشار IR-1 ذکرشده برای غنی‌سازی UF6 استفاده می‌شوند و چهار آبشار فوق به هم متصل نیستند.

۳۷. بین تاریخ‌های ۲۳ و ۲۷ نوامبر ۲۰۱۳، آژانس در کارخانه غنی‌سازی سوخت فوردو یک راستی‌آزمایی موجودی فیزیکی اجرا کرد که اکنون در حال ارزیابی نتایج آن می‌باشد.

۳۸. بین تاریخ‌های ۱۸ ژانویه و ۲ فوریه ۲۰۱۴، آژانس راستی‌آزمایی موجودی فیزیکی دیگری را در کارخانه غنی‌سازی سوخت فوردو اجرا کرد تا موجودی اعلام‌شده از سوی ایران در تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ را که هم اکنون آژانس در حال ارزیابی آن است، راستی‌آزمایی نماید.

۳۹. ایران تا تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ و از زمان آغاز تولید در دسامبر ۲۰۱۱ مقدار ۱۸۰۶ کیلوگرم UF6 غنی‌شده تا ۵ درصد U-235 را به آبشارهای کارخانه غنی‌سازی سوخت فوردو خوراک‌دهی کرده بود و در مجموع حدود ۲۴۵٫۹ کیلوگرم UF6 غنی‌شده تولید کرده بود که از آن زمان تمام آن از فرآوری بیرون کشیده شد و از سوی آژانس مورد راستی‌آزمایی قرار گرفت. ایران بین ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ و ۹ فوریه ۲۰۱۴ مقدار ۱۴۴ کیلوگرم UF6 طبیعی را به داخل آبشارهای کارخانه غنی‌سازی سوخت خوراک‌دهی کرد و در مجموع ۱۵٫۸ کیلوگرم UF6 غنی‌شده تا ۵ درصد U-235 را تولید کرد.

۴۰. بر اساس نتایج تحلیل نمونه‌های زیست‌محیطی در تأسیسات فوردو و سایر اقدامات راستی‌آزمایی، آژانس به این نتیجه رسیده است که این تأسیسات همان گونه که ایران در آخرین پرسشنامه اطلاعات طراحی برای تأسیسات فوردو اعلام کرد، فعالیت کرده‌اند.

د. ۳ - سایر فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی

۴۱. همان‌طور که قبلاً (در بند ۹) نشان داده شد، اوایل ماه فوریه معاون مدیر کل، دسترسی مدیریت‌شده آژانس به کارگاه‌های مونتاژ سانتریفیوژها، کارگاه‌های تولید روتور سانتریفیوژها و تأسیسات ذخیره‌سازی را بر عهده داشت. ایران در نامه‌ای مورخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ مکان این کارگاه‌ها و تأسیسات اطلاعاتی را به اطلاع آژانس رساند. ایران همچنین در نامه‌ای مورخ ۱۲ فوریه ۲۰۱۴ موجودی مجموعه‌های روتور سانتریفیوژها را برای جایگزینی آن دسته از سانتریفیوژهایی که کار نمی‌کنند به آژانس ارائه داد. آژانس در حال تحلیل اطلاعاتی که ایران ارائه کرده است می‌باشد و خواستار توضیحاتی دربارهٔ برخی از این اطلاعات شده است.

ه‍. فعالیت‌های بازفرآوری

۴۲. متعاقب قطعنامه‌های مربوطه شورای حکام و شورای امنیت، ایران موظف است فعالیت‌های بازفرآوری خود از جمله تحقیق و توسعه را به حال تعلیق درآورد. ایران در نامه‌ای مورخ ۱۸ ژانویه ۲۰۱۴ اعلام کرده است که «در طول مرحله اول زمان‌دار (شش ماه) ایران در مراحل فعالیت‌های بازفرآوری یا ساخت تأسیساتی که قادر به بازفرآوری باشد، شرکت نخواهد کرد.»

۴۳. آژانس به نظارت خود بر کاربرد سلول‌های داغ در راکتور تحقیقاتی تهران (TRR) و تأسیسات تولید رادیوایزوتوپ مولیبدن، یدین و زنون (MIX) ادامه داده است. آژانس در تاریخ ۹ فوریه ۲۰۱۴ یک بازرسی و راستی‌آزمایی اطلاعات طراحی را در راکتور تحقیقاتی تهران و در تاریخ ۱۰ فوریه ۲۰۱۴ یک راستی‌آزمایی اطلاعات طراحی را در تأسیسات MIX انجام داده است. آژانس در ارتباط با راکتور تحقیقاتی تهران، تأسیسات MIX و دیگر تأسیساتی که آژانس به آن‌ها دسترسی دارد، می‌تواند تأیید نهایی کند که هیچ گونه فعالیت مرتبط با بازفرآوری وجود ندارد.

و. پروژه‌های مرتبط با آب سنگین

۴۴. ایران برخلاف قطعنامه‌های مربوطه شورای حکام و شورای امنیت، کار بر روی تمامی پروژه‌های مرتبط با آب سنگین را معلق نکرده است. اما از گزارش قبلی مدیر کل تاکنون ایران هیچ‌یک از قطعات اصلی راکتور IR-40 را نصب نکرده است.

۴۵. راکتور IR-40: راکتور IR-40 که تحت پادمان آژانس قرار دارد یک راکتور تحقیقاتی متوسط آب سنگین ۴۰ مگاواتی است و به نحوی طراحی شده است که حاوی ۱۵۰ مجتمع سوخت اورانیوم طبیعی به شکل UO2 می‌باشد.

۴۶. ایران از تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ تولید مجموعه‌های سوخت هسته‌ای برای راکتور IR-40 را در کارخانه تولید سوخت (به بند ۵۷ مراجعه کنید) متوقف کرده است.

۴۷. در ۱۲ فوریه ۲۰۱۴، آژانس یک راستی‌آزمایی اطلاعات طراحی در راکتور IR-40 انجام داد و مشاهده کرد که از زمان گزارش قبلی مدیر کل هیچ‌یک از قطعات اصلی باقیمانده راکتور نصب نشده‌اند. در همان تاریخ ایران در راستای تعهدات خود تحت «چارچوب همکاری» (به بند ۱۳ در بالا مراجعه کنید) پرسشنامه اطلاعات طراحی بروز شده را راکتور IR-40 را ارائه کرد. ایران همچنین موافقت کرد که اقداماتی را برای توافق با آژانس دربارهٔ انعقاد رویکرد پادمانی برای راکتور IR-40 اتخاذ نماید.

۴۸. کارخانه تولید آب سنگین: کارخانه تولید آب سنگین تأسیساتی برای تولید آب سنگین با ظرفیت طراحی تولید سالانه ۱۶ تن آب سنگین مخصوص راکتور است.

۴۹. از زمان گزارش قبلی مدیر کل ایران به تولید آب سنگین در کارخانه تولید آب سنگین ادامه داده است. اگر چه این کارخانه تحت پادمان آژانس نیست، اما در تاریخ ۸ دسامبر ۲۰۱۳ (چنان‌که در بند ۱۳ در بالا نشان داده شد) تحت دسترسی مدیریت‌شده آژانس قرار گرفت. ایران همچنین در طول دسترسی مدیریت‌شده، اطلاعات مربوطه مورد توافق دوطرف را به آژانس ارائه کرد. علاوه بر آن دسترسی به محل ذخیره آب سنگین در تأسیسات تبدیل اورانیوم (UCF) در اصفهان آژانس را قادر ساخته است تا آب سنگین را تشخیص دهد.

ز. تبدیل اورانیوم و ساخت سوخت

۵۰. ایران برخی فعالیت‌ها را در تأسیسات تبدیل اورانیوم (UCF)، کارخانه پودر دی اکسید اورانیوم غنی‌شده (EUPP)، کارخانه تولید سوخت (FMP) و کارخانه تولید صفحه سوخت (FPFP) در اصفهان به شرح زیر انجام می‌دهد که مغایر با تعهدات آن برای تعلیق کلیه فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی و طرح‌های مرتبط با آب سنگین است، گرچه این تأسیسات تحت پادمان آژانس قرار دارند.

۵۱. ایران از زمانی که تبدیل و تولید سوخت را در تأسیسات اعلام شده خود آغاز کرده از جمله به موارد زیر اقدام کرده است:

۵۵۰ تن UF6 طبیعی را در تأسیسات تبدیل اورانیوم تولید کرده که ۱۴۶ تن آن به کارخانه غنی‌سازی سوخت انتقال یافته است.
۵۳ کیلوگرم از UF6 غنی‌شده تا غنای ۳٫۳۴ درصد اورانیوم ۲۳۵ را به فرایند تبدیل تحقیق و توسعه تزریق کرده است و ۲۴ کیلوگرم اورانیوم را به شکل UO2 تولید کرده است.
۲۶۲٫۷ کیلوگرم UF6 غنی‌شده تا غنای ۲۰ درصد اورانیوم ۲۳۵ (۴۹٫۲ کیلوگرم بیشتر از زمان گزارش پیشین مدیرکل) را به فرایند تبدیل در کارخانه تولید صفحه سوخت تزریق کرده و ۱۲۰٫۶ کیلوگرم اورانیوم به شکل U3O8 تولید کرده است.
۲۰ مجتمع سوخت حاوی اورانیوم غنی‌شده تا غنای ۲۰ درصد اورانیوم U-235 و دو مجتمع سوخت حاوی اورانیوم غنی‌شده تا غنای ۳٫۳۴ درصد اورانیوم U-235 را به راکتور تحقیقاتی تهران منتقل کرده است.

۵۲. تأسیسات تبدیل اورانیوم: تأسیسات تبدیل اورانیوم تأسیساتی برای تولید UF6 و UO2 طبیعی است که هر دو از کنسانتره سنگ اورانیوم گرفته شده‌اند. همچنین طبق برنامه‌ریزی انجام شده، تأسیسات تبدیل اورانیوم از UF4 طبیعی و ضعیف‌شده قالب‌های فلزی اورانیوم و از UF6 ضعیف‌شده UF4 تولید خواهد کرد.

۵۳. ایران، با استفاده از ترکیبات اورانیوم غنی‌شده با درجه پایین برای تولید UO2 به فعالیت‌های تحقیق و توسعه مرتبط با تبدیل ادامه داده است. ایران اظهار کرده است که تا تاریخ ۷ فوریه ۲۰۱۴ به میزان ۱۳٫۸ تن اورانیوم طبیعی به شکل UO2 از طریق تبدیل کنسانتره سنگ اورانیوم (UOC) تولید کرده است. آژانس راستی‌آزمایی کرده است که ایران تا همان تاریخ، ۱۳٫۲ تن اورانیوم طبیعی به شکل UO2 را به کارخانه تولید سوخت انتقال داده است.

۵۴. کارخانه پودر دی اکسید اورانیوم غنی‌شده (EUPP):این کارخانه تأسیساتی برای تبدیل UF6 غنی‌شده تا غنای ۵ درصد اورانیوم U-235 برای تولید پودر UO2 است. آژانس در تاریخ ۱۰ فوریه ۲۰۱۴ یک راستی‌آزمایی اطلاعات طراحی را در این تأسیسات انجام داد و ضمن آن تأیید کرد که تأسیسات مذکور هنوز راه‌اندازی نشده است. آژانس در نامه‌ای مورخ ۱۴ فوریه ۲۰۱۴ از ایران خواست که یک برنامه عملیاتی به‌روزشده را برای راه‌اندازی کارخانه پودر دی اکسید اورانیوم غنی‌شده ارائه کند. ایران هنوز پاسخ نداده است.

۵۵. کارخانه تولید سوخت (FMP): کارخانه تولید سوخت، تأسیساتی است که برای نیروگاه‌ها و راکتورهای تحقیقاتی مجتمع‌های سوخت هسته‌ای تولید می‌کند. (به پیوست ۲ مراجعه کنید)

۵۶. در نتیجه راستی‌آزمایی موجودی فیزیکی و راستی‌آزمایی اطلاعات طراحی از سوی آژانس در اول تا سوم سپتامبر ۲۰۱۳ آژانس در چارچوب نوسانات اندازه‌گیری که معمولاً در چنین تأسیساتی وجود دارد موجودی مواد هسته‌ای را همانگونه که ایران در تاریخ ۳۱ اوت ۲۰۱۳ اعلام کرده بود، تأیید کرد.

۵۷. آژانس به ترتیب در ۱۰ و ۱۲ فوریه ۲۰۱۴ یک راستی‌آزمایی اطلاعات طراحی و یک بازرسی را در کارخانه تولید سوخت انجام داد و راستی‌آزمایی کرد که ایران تولید مجتمع‌های سوخت هسته‌ای با استفاده از دی اکسید اورانیوم طبیعی برای راکتور IR-40 را متوقف کرده است و همه مجتمع‌های سوختی که قبلاً تولید شده بودند در کارخانه تولید سوخت باقی مانده‌اند.

۵۸. کارخانه ساخت صفحه سوخت (FPFP): کارخانه ساخت صفحه سوخت، تأسیساتی است که UF6 غنی‌شده تا غنای ۲۰ درصد اورانیوم U-235 را به U3O8 تبدیل می‌کند و مجموعه‌های سوخت ساخته‌شده از صفحات سوخت حاوی U3O8 را تولید می‌کند (به پیوست ۲ مراجعه کنید).

۵۹. در نتیجه راستی‌آزمایی موجودی فیزیکی از سوی آژانس در کارخانه ساخت صفحه سوخت در ۹ تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۳، آژانس در چارچوب نوسانات اندازه‌گیری که معمولاً در چنین تأسیساتی وجود دارد موجودی مواد هسته‌ای را همانگونه که ایران در تاریخ ۹ سپتامبر ۲۰۱۳ اعلام کرده بود، تأیید کرد.

۶۰. ایران در نامه‌ای مورخ ۱۸ ژانویه ۲۰۱۴ اعلام کرد که «در طول مرحله اول زمان‌دار (شش ماه) ایران اعلام می‌کند که هیچ گونه خط بازتبدیل برای تبدیل مجدد اکسید اورانیوم غنی‌شده تا ۲۰ درصد U-235 به UF6 غنی شده تا ۲۰ درصد U-235 وجود ندارد.» آژانس به ترتیب در ۱۵ و ۱۶ فوریه ۲۰۱۴ یک راستی‌آزمایی اطلاعات طراحی و یک بازرسی از کارخانه تولید صفحه سوخت انجام داد که طی آن تأیید کرد که تبدیل UF6 غنی شده تا ۲۰ درصد U-235 به U3O8 جریان دارد و هیچ خط فرآیندی در کارخانه برای باز تبدیل اکسیدها به UF6 وجود ندارد.

۶۱. آژانس راستی‌آزمایی کرد که ایران از تاریخ ۱۶ فوریه ۲۰۱۴ میزان ۲۶۲٫۷ کیلوگرم از UF6 غنی‌شده تا غنای ۲۰ درصد اورانیوم U-235 (۱۷۷٫۴ کیلوگرم اورانیوم) را به فرایند تبدیل کارخانه ساخت صفحه سوخت خوراک‌دهی کرده و ۱۲۰٫۶ کیلوگرم از اورانیوم به شکل U3O8 تولید کرده است. آژانس در همان تاریخ راستی‌آزمایی کرد که ۳۶٫۸ کیلوگرم از اورانیوم به شکل پسماند جامد و مایع باقی ماند. باقیمانده اورانیوم نیز که به فرایند تزریق شده بود، همچنان در فرایند و در پسماند باقی مانده است.

۶۲. آژانس راستی‌آزمایی کرده است که تا تاریخ ۱۵ فوریه ۲۰۱۴، ایران یک مجتمع سوخت آزمایشی و ۲۵ مجموعه سوخت مدل راکتور تحقیقاتی تهران را در کارخانه تولید صفحه سوخت تولید کرده است که ۲۰ مجتمع آن از جمله مجتمع آزمایشی به راکتور تحقیقاتی تهران انتقال یافتند.

ح. ابعاد نظامی احتمالی

۶۳. گزارش‌های قبلی مدیر کل مسایل باقیمانده مربوط به ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران و اقداماتی را که لازم است ایران برای حل این مسایل انجام دهد مشخص کرده است. آژانس همچنان نسبت به وجود فعالیت‌های هسته‌ای احتمالی آشکار نشده که سازمان‌های نظامی مربوطه در آن دخیل بوده‌اند، از جمله فعالیت‌های مرتبط با تولید یک کلاهک هسته‌ای برای موشک، نگران است. ایران ملزم است بطور کامل با آژانس در زمینه همه موضوعات باقیمانده بویژه موضوعاتی که نگرانی دربارهٔ ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران را بالا می‌برند، همکاری کند که این امر شامل اجازه دسترسی بدون تأخیر به همه سایت‌ها، تجهیزات، اشخاص و اسناد مورد درخواست آژانس است.

۶۴. ضمیمه گزارش نوامبر ۲۰۱۱ مدیرکل (GOV/2011/65) تحلیل مفصلی از اطلاعات در دسترس آژانس را ارائه کرد که نشان می‌داد ایران فعالیت‌هایی را اجرا کرده است که به ساخت یک وسیله انفجاری هسته‌ای ربط داشت. بنا بر ارزیابی آژانس، این اطلاعات روی هم رفته معتبر هستند. ایران نگرانی‌های آژانس را عمدتاً به دلیل این که بر پایه ادعاهای بی‌اساس است، رد کرده است. آژانس از نوامبر ۲۰۱۱ اطلاعات بیشتری به دست آورده است که با تحلیل مندرج در آن ضمیمه هماهنگی بیشتری دارد.

۶۵. همانگونه که در بالا اشاره شد (بند ۳) آژانس و ایران توافق کردند تا همکاری بیشتری در مورد فعالیت‌های راستی‌آزمایی از سوی آژانس به منظور حل و فصل همه مسائل کنونی و گذشته داشته باشند. هفت اقدام عملی که در گام دوم چارچوب همکاری اجرا می‌شوند، شامل ارائه «اطلاعات و توضیحات به آژانس به مظور ارزیابی نیاز و یا کاربرد بیان شده از سوی ایران برای تولید چاشنی‌های انفجاری الکتریکی (Exploding-bridgewire detonators)» است.

۶۶. آژانس همچنان خواستار دریافت پاسخ ایران به سوالات دقیق ارائه شده در مورد پارچین و کارشناس خارجی است و همچنین درخواست دسترسی به یک مکان خاص در سایت پارچین را دارد. از زمان اولین درخواست آژانس برای دسترسی، فعالیت‌های گسترده‌ای در این مکان انجام شده است که توانایی آژانس را برای راستی‌آزمایی مؤثر بطور جدی تضعیف کرده است.

۶۷. از زمان گزارش قبلی مدیرکل، آژانس از طریق تصاویر ماهواره‌ای آنچه که به نظر می‌رسد مواد ساختمانی و باقیمانده‌های آن باشد را در محل مورد نظر مشاهده کرده است.

ط. اطلاعات طراحی

۶۸. چنان‌که در بالا اشاره شد (بند ۴۷) در ۱۲ فوریه ۲۰۱۴ ایران یک پرسشنامه اطلاعات طراحی به روز شده برای راکتور IR-40 را به آژانس ارائه کرد.

۶۹. بر اساس مفاد موافقتنامه پادمانی و قطعنامه‌های شورای حکام و شورای امنیت، ایران ملزم شده است تا مفاد کد اصلاح شده ۳٫۱ بخش عمومی ترتیبات فرعی موافقتنامه پادمان را دربارهٔ ارائه زودهنگام اطلاعات طراحی اجرا کند.

ی. پروتکل الحاقی

۷۰. برخلاف قطعنامه‌های مربوطه شورای حکام و شورای امنیت، ایران پروتکل الحاقی را اجرا نکرده است. آژانس در موقعیتی نخواهد بود که تضمین معتبری دربارهٔ فقدان مواد و فعالیت‌های هسته‌ای اعلام‌نشده در ایران ارائه دهد مگر این‌که و تا زمانی که ایران همکاری لازم را با آژانس داشته باشد، از جمله اجرای پروتکل الحاقی.

ک. سایر موضوعات

۷۱. در تاریخ ۹ فوریه ۲۰۱۴، آژانس تأیید کرد که هفت مجتمع سوخت تولیدشده در ایران که حاوی اورانیوم غنی‌شده تا ۲۰ درصد U-235 بود، در قلب راکتور تحقیقاتی تهران (TRR) قرار گرفت. در همان تاریخ، آژانس مشاهده کرد که مجتمع سوخت مدل IR-40 کوچک (Mini IR-40 prototype) در استخر ذخیره قرار داشت.

۷۲. از ۱۰ فوریه ۲۰۱۴، یک صفحه سوخت شامل ترکیبی از U3O8 (تا ۲۰ درصد غنی‌شده) و آلومینیم در تاسسیات مولیبدن، یدین و زنون (MIX) وجود داشت که از کارخانه ساخت صفحات سوخت منتقل شده و برای فعالیت‌های تحقیق و توسعه با هدف حداکثرسازی تولید ایزوتوپ‌های مولیبدن ۹۹، زنون ۱۳۳ و ید ۱۳۲ مورد استفاده قرار گرفت.

۷۳. در تاریخ ۱۹ فوریه ۲۰۱۴، آژانس یک بازرسی از نیروگاه برق هسته‌ای بوشهر انجام داد؛ در آن زمان راکتور برای سوخت گذاری مجدد خاموش بود.

ل. خلاصه

۷۴. در حالی که آژانس به فعالیت‌های راستی‌آزمایی در خصوص عدم انحراف مواد هسته‌ای اعلام‌شده در تأسیسات هسته‌ای و مکان‌های خارج از تأسیسات هسته‌ای اعلام شده از سوی ایران که تحت توافقنامه پادمان هستند ادامه می‌دهد، آژانس در وضعیتی قرار ندارد که اطمینان موثقی دربارهٔ فقدان فعالیت‌ها و مواد هسته‌ای اعلام‌نشده ارائه کند و بنابراین نمی‌تواند نتیجه‌گیری کند که تمامی مواد هسته‌ای در ایران برای فعالیت‌های صلح‌آمیز هستند.

۷۵. ایران در چارچوب دوره زمانی مشخص شده سه‌ماهه، شش اقدام عملی اولیه مندرج در ضمیمه چارچوب همکاری را اجرا کرده است. آژانس در حال تحلیل اطلاعات ارائه شده از سوی ایران بوده و خواستار تبیین بیشتر برخی از این اطلاعات شده است.

۷۶. در جریان جلسه فنی برگزار شده در تهران در تاریخ ۸ و ۹ فوریه ۲۰۱۴، آژانس و ایران دربارهٔ هفت اقدام عملی بعدی که تا ۱۵ مه ۲۰۱۴ اجرایی می‌شود، توافق کردند. این توافق شامل یک اقدام مربوط به اطلاعات مندرج در ضمیمه گزارش مورخ نوامبر ۲۰۱۱ مدیرکل است.

۷۷. بر اساس درخواست E3+3 و ایران و با تأیید شورای حکام، آژانس وظیفه نظارت و راستی‌آزمایی در ارتباط با اقدامات مندرج در برنامه اقدام مشترک را آغاز کرده است.

۷۸. اقدامات اجراشده از سوی ایران و تعهدات بیشتری که این کشور برعهده گرفته است، گامی مثبت و رو به جلو را نشان می‌دهد اما کارهای زیادی باید صورت گیرد تا همه مسائل باقیمانده حل و فصل گردد.

۷۹. مدیرکل به ارایه گزارشات خود به وقت مقتضی ادامه خواهد داد.

پیوست ۱

فهرست تأسیسات هسته‌ای اعلام‌شده و مکان‌های خارج از تأسیسات در ایران:

تهران: ۱. راکتور تحقیقاتی تهران

۲. تأسیسات تولید رادیو ایزوتوپ مولیبدونوم، یودین و زنون

۳. آزمایشگاه چند منظوره جابر ابن حیان

اصفهان:

۴. راکتور مینیاتوری منبع نوترون

۵. راکتور آب سبک زیر بحران

۶. راکتور آب سنگین انرژی صفر

۷. تأسیسات تبدیل اورانیوم

۸. کارخانه تولید سوخت

۹. کارخانه تولید صفحه سوخت

۱۰. کارخانه پودر UO2 غنی‌شده

نطنز:

۱۱. کارخانه غنی‌سازی سوخت

۱۲. کارخانه غنی‌سازی سوخت پیلوت

فردو:

۱۳. کارخانه غنی‌سازی سوخت فردو

اراک:

۱۴. راکتور تحقیقاتی هسته‌ای ایران

کرج:

۱۵. انبار زباله کرج

بوشهر:

۱۶. کارخانه نیروگاه هسته‌ای بوشهر

دارخوین:

۱۷. نیروگاه برق هسته‌ای ۳۶۰ مگاواتی

مکان‌های خارج از تأسیسات:

نه مکان (همه داخل بیمارستان‌ها قرار دارند)

پیوست ۲

نمودار ۱: وضعیت سانتریفیوژها در ایران

توضیحات نمودار:

تعداد کل سانتریفیوژهای نصب‌شده
تعداد سانتریفیوژهای غنی‌سازی پنج درصد
تعداد سانتریفیوژهای غنی‌سازی ۲۰ درصد

جدول ۱: خلاصه تولید و شمارش UF6

	تاریخ	کمیت	غنی‌سازی
تولید شده در UCF	۸ فوریه ۲۰۱۴	۵۵۰۰۰۰ کیلوگرم	طبیعی
تزریق شده به FEP	۹ فوریه ۲۰۱۴	۱۲۶۹۹۴ کیلوگرم	طبیعی
تولید شده در FEP	۹ فوریه ۲۰۱۴	۱۱۱۱۱ کیلوگرم	تا ۵ درصد
تزریق شده به PFEP	۲۰ ژانویه ۲۰۱۴	۱۶۳۰٫۸ کیلوگرم	تا ۵ درصد
تولید شده در PFEP	۲۰ ژانویه ۲۰۱۴	۲۰۱٫۹ کیلوگرم	تا ۲۰ درصد
تزریق شده به FFEP	۲۰ ژانویه ۲۰۱۴	۱۸۰۶٫۳ کیلوگرم	تا ۵ درصد
تولید شده در FFEP	۲۰ ژانویه ۲۰۱۴	۲۴۵٫۹ کیلوگرم	تا ۲۰ درصد

جدول ۲: فهرست UF6 غنی‌شده تا ۲۰ درصد U-235

تولید شده در FFEP و PFEP	۴۴۷٫۸ کیلوگرم
تزریق شده در پروسه تبدیل	۲۶۲٫۷ کیلوگرم
تضعیف‌شده	۲۴٫۵ کیلوگرم
ذخیره شده در UF6	۱۶۰٫۶ کیلوگرم

جدول ۳: تبدیل در UCF

روند تبدیل	کمیت تولیدشده	انتقال یافته به FMP
UF6(~3.4% U-۲۳۵)‎ به UO2	‎۲۴ کیلوگرم U	۲۴ کیلوگرم U
UOC طبیعی به UO2	۱۱۵۲۴ کیلوگرم	۱۱۵۲۴ کیلوگرم

جدول شماره ۴: تولید سوخت در FMP

موارد	تعداد تولیدشده	غنی‌سازی	جرم واحد	تعداد تابش‌یافته‌ها
میله سوخت آزمایشی برای راکتور IR-40	۳	اورانیوم طبیعی	۵۰۰	۱
میله سوخت آزمایشی	۲	۳٫۴ درصد	۵۰۰	-
مجتمع میله سوخت	۲	۳٫۴ درصد	۶۰۰۰	۱
مجتمع سوخت کوچک IR-40	۱	اورانیوم طبیعی	۱۰۰۰۰	۱
مجتمع سوخت پروتایپ (نمونه اولیه) IR-40	۳۶	اورانیوم طبیعی	۳۵۵۰۰	N/A
مجتمع سوخت IR-40	۱۱	اورانیوم طبیعی	۳۶۵۰۰	-

جدول ۵: تبدیل UF6 غنی‌شده تا ۲۰ درصد به U3O8 در FPFP

کمیت خوراک	کمیت تولیدشده
۲۶۲٫۷ کیلوگرم UF6(۱۷۷٫۳ U)‎	۱۲۰٫۶ کیلوگرم U از U3O8

جدول ۶: تولید سوخت TRR در FPFP

موارد	تعداد تولیدشده	غنی‌سازی	جرم واحد	حضور در TRR	تابش داده‌شده
صفحه آزمایشی TRR(N/U)‎	۴	اورانیوم طبیعی	۵	۲	۱
صفحه آزمایشی TRR	۵	۱۹ درصد	۷۵	۵	۲
عنصر سوخت کنترل TRR	۷	۱۹ درصد	۱۰۰۰	۵	۴
عنصر سوخت استاندارد TRR	۱۸	۱۹ درصد	۱۴۰۰	۱۴	۵
مجتمع آزمایشی (با هشت صفحه)	۱	۱۹ درصد	۵۵۰	۱	-

پیوست ۳

بروزرسانی اجرای «اقدامات داوطلبانه» که از سوی ایران پیرامون برنامه اقدام مشترک مورد توافق میان ایران و کشورهای E3+3 در ۲۴ نوامبر ۲۰۱۳ برعهده گرفته شده است.

آژانس تأیید می‌کند که از ۲۰ فوریه ۲۰۱۴، ایران:

در هیچ‌یک از تأسیسات اعلام‌شدهٔ خود غنی‌سازی بالاتر از ۵ درصد U-235 را انجام نمی‌دهد.
در هیچ‌یک از تأسیسات اعلام‌شدهٔ خود از آبشارهای دارای آرایش متصل بهره‌برداری نمی‌کند.
در کارخانه غنی‌سازی فردو (PFEP) در حال رقیق‌سازی UF6 با غنای ۲۰ درصد U-235 می‌باشد.
در کارخانه ساخت صفحات سوخت (FPFP) در حال تبدیل UF6 غنی‌شده ۲۰ درصد U-235 به U3O8 می‌باشد.
در کارخانه ساخت صفحات سوخت (FPFP) هیچ گونه خط فراوری برای تبدیل مجدد اکسیدهای اورانیوم غنی‌شده ۲۰ درصد از U-235 به UF6 اورانیوم ۲۰ درصد U-235 ندارد.
هیچ گونه پیشرفت جدیدی در فعالیت‌های خود در کارخانه غنی‌سازی سوخت (FEP) و کارخانه غنی‌سازی سوخت فردو (FFEP) و راکتور اراک (IR-40) شامل تولید و آزمایش سوخت برای راکتور IR-40 انجام نداده است.
یک پرسشنامه اطلاعات طراحی برای راکتور IR-40 ارائه و موافقت کرده تا گام‌هایی را در راستای توافق برای جمع‌بندی رویکرد پادمانی راکتور بردارد.
در حال ادامه ساخت کارخانه پودر غنی‌شده اکسید اورانیوم (EUPP) برای تبدیل UF6 غنی‌شده تا ۵ درصد U-235 به اکسید می‌باشد و از این رو هنوز تبدیل اکسید UF6 «تازه غنی‌شده» تا ۵ درصد U-235 را شروع نکرده است.
در حال ادامه «اقدامات تحقیق و توسعه پادمانی» در کارخانه نیمه‌صنعتی غنی‌سازی سوخت (PFEP) شامل «اقدامات تحقیق و توسعه» می‌باشد و به استفاده نکردن از این رویه‌ها برای انباشت اورانیوم غنی‌شده ادامه می‌دهد.
فعالیت‌های مرتبط با بازفراوری را در راکتور تحقیقاتی تهران (TRR) و تأسیسات مولبیدن، یدین و زنون (MIX) یا در هر یک از تأسیسات دیگری که آژانس به آنها دسترسی دارد، انجام نمی‌دهد.
اطلاعات و دسترسی مدیریت‌شده به معدن و آسیاب اورانیوم در گچین را ارائه کرده است.
اجازه دسترسی روزانه به تأسیسات هسته‌ای در نطنز و فردو را داده است، و
دسترسی مدیریت شده به کارگاه‌های تولید سانتریفیوژ، تأسیسات کارگاه‌ها و انبارهای تولید روتور سانتریفیوژ و اطلاعات ارائه‌شده در مورد آن‌ها را ارایه کرده است.

منابع

این اثر از یکی از اسناد رسمی سازمان ملل متحد برگزیده شده است. سیاست این سازمان مبتنی بر انتشار آثارش در حوزه مالکیت عمومی است تا «نظرات موجود در اسناد ملل متحد به صورت هر چه گسترده‌تر» اشاعه یابد.

بر اساس دستورالعمل اداری ST/AI/189/Add.9/Rev.2 که فقط به زبان انگلیسی موجود است، اسناد ذیل در تمام جهان در مالکیت عمومی قرار می‌گیرند:

صورت جلسات رسمی (شرح مذاکرات همایش‌ها، صورت‌جلسه‌های لفظ به لفظ و ملخص آن‌ها،...)
اسناد رسمی سازمان ملل متحد که با نماد این سازمان منتشر می‌شوند
مواد اطلاعاتی عمومی که در اصل به منظور آگاهی‌بخشی نسبت به اقدامات سازمان ملل متحد طراحی شده باشند (این اسناد شامل نسخی که به منظور فروش تهیه شده باشند نمی‌شود).