انوری (غزلیات)/ای روی تو آیت نکویی

انوری (غزلیات) از انوری
(ای روی تو آیت نکویی)
  ای روی تو آیت نکویی حسن تو کمال خوبرویی  
  راتب شده عالم کهن را هردم ز تو فتنه‌ای به نویی  
  معروف لبت به تنگ‌باری چونان که دلت به تنگ‌خویی  
  بردی دل و در کمین جانی یارب تو از این همه چه جویی  
  گویی شب وصل با تو گویم الحق تو کنی خود آنچه گویی  
  در کوی غمت به جان رسیدم گفتم تو کجا و در چه کویی  
  گفتا بدو روزه غیبت آخر تا چند ز یک سخن که گویی  
  من هم به جوار زلف آنم کز عشوه تو در جوال اویی