انوری (غزلیات)/بختی نه بس مساعد یاری چنان که دانی
بختی نه بس مساعد یاری چنان که دانی | بس راحتی ندارم باری ز زندگانی | |||||
ای بخت نامساعد باری تو خود چه چیزی | وی یار ناموافق آخر تو با که مانی | |||||
جانی خراب کردم در آرزوی رویت | روزم سیاه کردی دردا که میندانی | |||||
گفتی ز رفتن آمد آنکه بدی برویت | بایست طیرهرویی رو جان که ننگ جانی | |||||
عمری به باد دادم اندر پی وصالت | تا خود چهگونه باشد احوال این جهانی |