| | | | | | |
|
خه مرحبا و اهلا آخر تو خود کجایی |
|
احوال ما نپرسی نزدیک ما نیایی |
|
|
ما خود نمیشویمت در روی اگرنه آخر |
|
سهلست اینکه گهگه رویی بما نمایی |
|
|
بیخرده راست خواهی گرچه خوشت نیاید |
|
بدخوی خوبرویی بیگانه آشنایی |
|
|
گفتم غمت بکشتم گفتا چه زهره دارد |
|
غم آن قدر نداند کاخر تو آن مایی |
|
|
الحق جواب شافی اینک چنینت خواهم |
|
دادی به یک حدیثم از دست غم رهایی |
|
|
گویی بدان میارم کز بد بتر کنم من |
|
من زین سخن نه لنگم تو با که در کجایی |
|
|
نه برگ این ندارم هان خیر می چگویی |
|
نی دست آن نداری هین زود می چه پایی |
|
|
گر انوری نباشد کم گیر تیرهروزی |
|
تو کار خویش میکن ای جان و روشنایی |
|