| | | | | | |
| |
زلفت چو به دلبری درآمد |
|
بس کس که ز جان و دل برآمد |
|
| |
هم رایت خوشدلی نگون شد |
|
هم دولت بی‌غمی سر آمد |
|
| |
دل گم نشود در آنچنان زلف |
|
کز فتنه جهان به هم برآمد |
|
| |
کاندیشه به حلقه‌ایش درشد |
|
کم گشت و چو حلقه بر در آمد |
|
| |
چشم سیه سپید کارت |
|
در کار چنان سیه‌گر آمد |
|
| |
کز کبر به دست التفاتش |
|
پهلوی زمانه لاغر آمد |
|
| |
چنان حذر من از غم تو |
|
آوخ که غم تو بهتر آمد |
|
| |
در موکب ترکتاز غمزه‌ت |
|
بشکست در دل و درآمد |
|
| |
بی‌رنگ رخ تو چون برد حسن |
|
ماه آمد و در برابر آمد |
|
| |
هر خط که خریطه‌دار او داشت |
|
در حسن همه مزور آمد |
|
| |
حسن تو چو شعر انوری نیز |
|
گویی به مزاج دیگر آمد |
|
