انوری (غزلیات)/سر آن دارم کامروز بر یار شوم
سر آن دارم کامروز بر یار شوم | بر آن دلبر دردیکش عیار شوم | |||||
به خرابات و می و مصطبه ایمان آرم | وز مناجات شب و صومعه بیزار شوم | |||||
چون که شایسته سجاده و تسبیح نیم | باشد ای دوست که شایستهی زنار شوم | |||||
کار میدارد و معشوق و خرابات و قمار | کی بود کی که دگر بر سر انکار شوم | |||||
خورد بر عیش خوشم توبه فراوان زنهار | ببر می همی از توبه به زنهار شوم | |||||
تو اگر معتکف توبه همی باشی باش | من همی معتکف خانهی خمار شوم | |||||
رو تو و قامت موذن که مرا زین مستی | تا قیامت سر آن نیست که هشیار شوم |