انوری (غزلیات)/مرا صوت نمیبندد که دل یاری دگر گیرد
مرا صوت نمیبندد که دل یاری دگر گیرد | مرا بیکار بگذارد سر کاری دگر گیرد | |||||
دل خود را دهم پندی اگرچه پند نپذیرد | که بگذارد هوای او هواداری دگر گیرد | |||||
ازو دوری نیارم جست ترسم زانکه ناگاهی | خورد زنهار با جانم وفاداری دگر گیرد | |||||
اگر زان لعل شکربار بفروشد به جان مویی | رضای او بجوید جان خریداری دگر گیرد | |||||
گل باغ وصالش را رها کردم به نادانی | به جای گل ز هجر او همی خاری دگر گیرد |