انوری (غزلیات)/مرا مرنجان کایزد ترا برنجاند

by انوری

	مرا مرنجان کایزد ترا برنجاند			ز من مگرد که احوال تو بگرداند
	در آن مکوش که آتش ز من برانگیزی			که آب دیده‌ی من آتش تو بنشاند
	اگر ندانی حال دلم روا باشد			خدای عز و جل حال من همی داند
	مرا به بندگی خود قبول کن زان پیش			که هرکه دیده مرا بنده‌ی تو می‌خواند
	مباش ایمن بر حسن و کامرانی خویش			که هرچه گردون بدهد زمانه بستاند