انوری (غزلیات)/من آن نیم که مرا بی‌تو جان تواند بود

by انوری

	من آن نیم که مرا بی‌تو جان تواند بود			دل زمانه و برگ جهان تواند بود
	نهان شد از من بیچاره راز محنت تو			قضای بد ز همه کس نهان تواند برد
	خوش آنکه گویی چونی همی توانی نه			در این چنین سر و توشم توان تواند بود
	اگر ز حال منت نیست هیچ‌گونه خبر			که حال من ز غمت بر چه‌سان تواند بود
	چرا اگر به همه عمر ناله‌ای شنوی			به طعنه گویی کار فلان تواند بود
	جفا مکن چه کنی بس که در ممالک حسن			برات عهد و وفا ناروان تواند بود
	در این زمانه هر آوازه کز وفا فکنند			همه صدای خم آسمان تواند بود
	اگر ز عهد و وفا هیچ ممکنست نشان			در این جهان چو نیابی در آن تواند بود