| | | | | | |
| |
نام وصل اندر زبانی افکنی |
|
تا دلم را در گمانی افکنی |
|
| |
راست چون جان بر میان بندد دلم |
|
خویشتن را بر کرانی افکنی |
|
| |
از جهان آن دوست داری کاتشی |
|
هر زمان اندر جهانی افکنی |
|
| |
چشمت اندر تیر بارانش افکند |
|
زلف چون در حلق جانی افکنی |
|
| |
چون قرین شادیی خواهم شدن |
|
بر سپهر غم قرانی افکنی |
|
| |
گر کنم در عمر دندانی سپید |
|
در نواله‌ام استخوانی افکنی |
|
| |
پادشاهی در نکویی چت زیان |
|
گر نظر بر پاسبانی افکنی |
|
| |
طالعی داری که خورشیدی شود |
|
سایه گر بر آسمانی افکنی |
|
| |
هجر را گویی که کار انوری |
|
بوک با نام و نشانی افکنی |
|
| |
با سروکاری چنینش درخورست |
|
اینکه در پای چنانی افکنی |
|
