انوری (غزلیات)/چه نازست آنکه اندر سرگرفتی
| چه نازست آنکه اندر سرگرفتی | به یکباره دل از ما برگرفتی | |||||
| ز چه بیرون به نازی درگرفتم | برون ز اندازه نازی برگرفتی | |||||
| ترا گفتم که با من آشتی کن | رها کرده رهی دیگر گرفتی | |||||
| دریغ آن دوستی با من به یکبار | شدی در جنگ و خشم از سر گرفتی | |||||
| نهادی بر شکر ما شوره‌ی سیم | پس آنگه لعل در شکر گرفتی | |||||
| مرا در پای غم کشتی و رفتی | هوای دیگری در بر گرفتی | |||||