انوری (غزلیات)/گر مرا روزگار یارستی
| گر مرا روزگار یارستی | کار با یار چون نگارستی | |||||
| برنگشتی چو روزگار از من | گرنه با روزگار یارستی | |||||
| برکنارم ز یار اگرنه مرا | همه مقصود در کنارستی | |||||
| نیست در بوستان وصل گلی | این چه ژاژست کاش خارستی | |||||
| هجر بر هجر می‌شمارم و هیچ | بار یک وصل در شمارستی | |||||
| بیش از این روی انتظارم نیست | کاشکی روی انتظارستی | |||||
| روزگارست مایه‌ی همه کار | ای دریغا که روزگارستی | |||||
| بارکش انوری حدیث مکن | که اگر بر خریت بارستی | |||||
| در همه نامهات نامستی | در همه کارهات کارستی | |||||