انوری (غزلیات)/یارب چه بلا که عشق یارست
یارب چه بلا که عشق یارست | زو عقل به درد و جان فکارست | |||||
دل برد و جمال کرد پنهان | فریاد که ظلم آشکارست | |||||
گر جان منست ازو به جانم | من هیچ ندانم این چکارست | |||||
ناید بر من خیال او هیچ | وین هم ز خلاف روزگارست | |||||
کارم چو نگار نیست با او | زان بر رخ من ز خون نگارست | |||||
زو هیچ شمار برنگیرم | زیرا که جفاش بیشمارست |