| | | | | | |
|
ای آنکه لقب تاش ثاقب تو |
|
هر شب ز فلک اهرمن رماند |
|
|
موئمن به زبان بر پس اذاجاء |
|
نام پسر و کنیت تو خواند |
|
|
خورشید جهان را به هر وظیفت |
|
نور دگر از رای تو ستاند |
|
|
بر چهرهی گیتی اگر بخواهی |
|
خالی ز سیاهی شب نماند |
|
|
گیتی به لب خشک نامرادان |
|
بیدست تو آبی نمیرساند |
|
|
وز معرکهی آز بیمحابا |
|
بیوجود تو کس را نمیرهاند |
|
|
وز قدر تو اندر حروف معجم |
|
کلک تو نهد زانکه او تواند |
|
|
منشی فلک با فنون انشاء |
|
پیش قلمت هر ز بر نداند |
|
|
بر سدهی تو کاسمان به رغبت |
|
آن خواهد کانجم برو فشاند |
|
|
چون سایهی نشاندست انوری را |
|
عشق تو وزین گونه او نشاند |
|
|
گر نیست اجازه به ادخلوها |
|
باز آیت الراحلون بخواند |
|