انوری (مقطعات)/ای بر در بامداد پندار
| ای بر در بامداد پندار | فارغ چو همه خران نشسته | |||||
| نامت به میان مردمان در | چون آتشی از چنار جسته | |||||
| ما را فلک گزاف پیشه | بر آخر شرکت تو بسته | |||||
| نارسته ز جهل و برده هر روز | نوباوه‌ی احمقی برسته | |||||
| با شومی جهل هرکه در ساخت | فالش نکند فلک خجسته | |||||
| طفلند ممیزان و زینند | احرار چو دایه سینه خسته | |||||
| باری چو درخت سست بیخی | کم ده به تبر ز شاخ دسته | |||||
| در مجلس روزگارت این بس | کز درزه رسیده‌ای به دسته | |||||
| طوفان منازعت مینگیز | ای ساکن کشتی شکسته | |||||
| اف از خور و خواب اگر نبودیم | در سلک تناسب از تو رسته | |||||