| | | | | | |
|
ای بزرگی که از شمایل و قدر |
|
ملک را زینتی و دین را زین |
|
|
نور رای تو فالق الاصباح |
|
کف و کلک تو مجمعالبحرین |
|
|
روزی خلق تو به یومالدین |
|
گشته در ذمت سخای تو دین |
|
|
زاسمان تا به پایهی شرفت |
|
از زمین تا به آسمان مابین |
|
|
سقطهی تو سواد مسکون را |
|
ای ز سکانش چون سواد از عین |
|
|
به من از کربت و بلا آورد |
|
که نیاورد کربلا به حسین |
|
|
نبود شین اگر بود عاجز |
|
ای ز گیتی نه عجز دیده نه شین |
|
|
قطرهای از تحمل کشتی |
|
اشتری از تحمل کونین |
|
|
ای سلامت به صحبتت عطشان |
|
چون به آب حیات ذوالقرنین |
|
|
ز ارزوی علاجت از دل پاک |
|
در حنین آمده عظام حنین |
|
|
گفته بودم به خدمتت برسم |
|
خردم گفت اننا من این |
|
|
نزد سیمرغ تب از آن خوشتر |
|
کش عیادت کند غراب البین |
|