| | | | | | |
|
ای به همت بر آفتابت دست |
|
آسمان با علو قدر تو پست |
|
|
بهتر از گوهر تو دست قضا |
|
هیچ پیرایه بر زمانه نبست |
|
|
هیچ دل با تو بد نشد که فلک |
|
آرزوهاش در جگر نشکست |
|
|
هیچ سر آستان تو بنسود |
|
که کله گوشه بر سپهر نخست |
|
|
باز در طاعت تو کبک نواز |
|
دیو در دولت تو حرزپرست |
|
|
آن شهابست کلک مسرع تو |
|
که ازو هیچ دیو فتنه نجست |
|
|
ابر عدل تو نایژه بگشاد |
|
گرد تشویش از جهان بنشست |
|
|
همتت دامن کرم بفشاند |
|
آز هم در زمان ز فاقه برست |
|
|
ای به جایی که از علو بفکند |
|
بیم دست تو چرخ را از دست |
|
|
انوری را ز حرص خدمت تو |
|
چون بر آتش بود قدم پیوست |
|
|
نتواند که زحمتت ندهد |
|
گاه و بیگه چه هوشیار و چه مست |
|
|
هست اینک ندیم حلقهی در |
|
ای جهان بر در تو بارش هست |
|