| | | | | | |
|
ای خداوندی کز غایت احسان و سخا |
|
ابر در جنب کفت باطل و دریا زورست |
|
|
جود و بخل از کف تو هر دو مخنث شدهاند |
|
مگرش طبع سقنقور و دم کافورست |
|
|
بنده را خدمت پیوستهی ده ساله مگیر |
|
کز قرابات نفور و ز وطن مهجورست |
|
|
ده قصیده است و چهل قطعه همه مدحت تو |
|
که به اطراف جهان منتشر و مشهورست |
|
|
با چنین سابقه کس را به چنین روز که دید |
|
کز غم راتبه روزش چو شب دیجورست |
|
|
سعی کن سعی که در باب چنین خدمتگار |
|
سعی تو اندک و بسیار همه مشکورست |
|
|
بر سرش سایه فکن هین که در افواه افتاد |
|
که ز تقصیر فلان کار فلان بینورست |
|
|
اندرین شدت گرما که ز تاثیر تموز |
|
بانگ جزد از تف خورشید چو نفخ صورست |
|