| | | | | | |
|
ای ز قدر تو آسمان در گو |
|
آفتاب از تو در خجالت ضو |
|
|
قدر و رای تو از ورای سپهر |
|
آفتابی و آسمانی نو |
|
|
دل و دست تو گاه فیض و سخا |
|
برده از ابر و آفتاب گرو |
|
|
بنده را صاحب استری دادست |
|
استری ماه نعل و گردون دو |
|
|
خلقت آسیاء کی دارد |
|
صفت آسیای او بشنو |
|
|
سنگ زیرین او همیشه روان |
|
گو در او آب و باد هیچ مرو |
|
|
ناو او از درون و او معکوس |
|
دلو او از برون و او در گو |
|
|
آسیابی چنین و باری نه |
|
بیشبانروز آسیابان رو |
|
|
انوری این همه مزیح ز چیست |
|
چند ازین ترهات شو هاشو |
|
|
خود به یک ره بگو که بیکارست |
|
آس دندانش ز آس کردن جو |
|
|
تا ترا جود صدر دولت و دین |
|
برهاند ز انتظار درو |
|
|
او تواند که کشت همت او |
|
هیچ بیارتفاع نیست برو |
|