| | | | | | |
|
حاجبت رگ ز دست دانستم |
|
از چه معنی از آنکه محرورست |
|
|
رگ زند هرکه او بود محرور |
|
عذر عذرت مخواه معذورست |
|
|
خیری خانه گر خراب شدست |
|
غم مخور تابحانه معمورست |
|
|
من ز خیری به تابخانه شوم |
|
که نه من لنگم و نه ره دورست |
|
|
تا مشقت ره طاعت نبرد هرگز گفت |
|
که ز آمد شد خدمت عصبم رنجورست |
|
|
چون چنان شد که به هر گام دوره بنشیند |
|
گر به خدمت نرسد در دو جهان معذورست |
|
|
همه جور من از این کهنه دو صندوق تهیست |
|
که به پریش گمان همه کس مغرورست |
|
|
خانه چون خانهی بوبکر ربابیست ولیک |
|
اندرو هیچ طرب نیست که بیطنبورست |
|
|
ای دریغا که برون رفت بدر عمر و هنوز |
|
در و دیوار تمنی همه نامعمورست |
|
|
حال او دور مشو با کرم خویش بگو |
|
تات گوید که چنینها ز مروت دورست |
|
|
صلت و بخشش و مرسوم و مواجب بگذار |
|
آخر ار مزد نباشد کم اگر مزدورست |
|
|
عید بگذشت و عروسی شد و سور آمده گیر |
|
زانکه کابین شود آن را خلفی مقدورست |
|
|
دانم این قطعه چو برخواند خواهد گفتن |
|
تا چنین عید و عروسی است چه جای سورست |
|