| | | | | | |
| |
دی ز من پرسید معروفی ز معروفان بلخ |
|
از شما پوشیده چون دارم عزیز شادخی |
|
| |
گفت گیتی را سه دریا داد گیتی آفرین |
|
هریکی زیشان محیط از غایت بی‌برزخی |
|
| |
آن به ترمدوان به موصول وان سه دیگر در هرات |
|
کیست بهتر زین سه عالی موج دریای سخی |
|
| |
گفتم او را حاش لله این تساوی شرط نیست |
|
لاله هرگز کی کند رمحی و سوسن ناچخی |
|
| |
این میان صوفیان باشد که هنگام خطاب |
|
شیخ هدهد را اخی خواند سلیمان را اخی |
|
| |
زانکه اندر خدمت این صاحب صاحب‌قران |
|
مدحتی گویم که حکمش طاعتست از فرخی |
|
| |
منتظم گردد ز ملک موصل و حصن هرات |
|
امتحان را این بهشتی غصه را آن دوزخی |
|
| |
مجلسش را میوه‌کش باشد جمال موصلی |
|
مطبخش را دیگ شو گردد اثیر مطبخی |
|
| |
شادمان زی ای قدر قدرت خداوندی که هست |
|
جای مغلوبی فلک را گر کنون با او چخی |
|
| |
از متانت حبل اقبالت چو شعر بوالفرج |
|
وز عذوبت مشرب عیشت چو نظم فرخی |
|
