| | | | | | |
|
شهاب دولت و دین ای کسی که هست مدام |
|
نیاز راز تو عید و سوئال را روزه |
|
|
ستاره را ز رواء تو کیک دریاچه |
|
زمانه را ز سخای تو ریگ در موزه |
|
|
ز سرخرویی توفیق تست نزد خرد |
|
سپید کار و سیه کاسه چرخ پیروزه |
|
|
ز آبروی سخای تو روزکی چندست |
|
که آز را بنبشته است آب در کوزه |
|
|
ز تست پستهی سربستهی سپهر حرون |
|
سبک اجابت و نازکشکن چو چلقوزه |
|
|
بدان که موسم آنست مثل و جنس مرا |
|
که روز چند برآرند رنگ بربوزه |
|
|
عجب مدار که اندیشهمندیی دارم |
|
به تازه کردن این کهنههای نادوزه |
|
|
زداه ریزهام آکنده خانهایست چو گور |
|
همه دو دست به هم برنهاده چون کوزه |
|
|
اگر کرامت و دلسوزیی کنی چه عجب |
|
که باد عالمت از دوستان دلسوزه |
|