انوری (مقطعات)/عادت طرح شعر آوردند
| عادت طرح شعر آوردند | قومی از حرص و بخل گنده‌ی خویش | |||||
| نام حکمت همی نهند آنگاه | بر خرافات ژاژ ژنده‌ی خویش | |||||
| گرگ و خراز این لیمان‌اند | همه دوزنده و درنده‌ی خویش | |||||
| انوری پس تو نیز یاد آور | طیرگیهای زهرخنده‌ی خویش | |||||
| پیش همچون خودی ز سیلی آز | سرک پیش درفکنده‌ی خویش | |||||
| شکر کن کین زمانش می‌بینی | خواجه‌ی دیگران و بنده‌ی خویش | |||||