| | | | | | |
|
مفتی شرع کرم عاقلهی ملت جود |
|
آنکه از مادر احرار چنو کم زاید |
|
|
فتوی بنده چو از روی کرم برخواند |
|
حکم فتوی بکند مشکل آن بگشاید |
|
|
خواجهای بندهی خود را نه به تکلیف سوئال |
|
به مراد دل خود مکرمتی فرماید |
|
|
مدتی بنده نیابد خبری زان انعام |
|
هم در آن بیخبری عمر همی فرساید |
|
|
چون خبر یافت هم از خواجه بپرسد کانکیست |
|
که مراآنچه تو فرمودی ازو میباید |
|
|
خواجه گوید که فلانست برو زو بطلب |
|
بنده دم در کشد و هیچ بدان نفزاید |
|
|
چون دگر روز بپرسد که فلان خواجه کجاست |
|
تا بدو بگرود و پس به ادا بگراید |
|
|
مردکی بیند از این بیهده گو چاکرکی |
|
مشت کلپتره و بیهوده به هم درخاید |
|
|
گویدش خواجهی ما رفت کنون ده روزست |
|
تا رسیدست برو دایه و زن میگاید |
|
|
بنده چون از پس آن رفته نخواهد رفتن |
|
عوض آن اگر از خواجه بخواهد شاید |
|
|
ور نشاید که عوض خواهد ازو آیدش آن |
|
که حوالت نپذیرد پس از آن تا ناید |
|