| | | | | | |
| |
کلبه‌ای کاندرو به روز و به شب |
|
جای آرام و خورد و خواب منست |
|
| |
حالتی دادم اندرو که در آن |
|
چرخ در غبن و رشک و تاب منست |
|
| |
آن سپهرم درو که گوی سپهر |
|
ذره‌ای نور آفتاب منست |
|
| |
وان جهانم درو که بحر محیط |
|
واله‌ی لمعه‌ی سراب منست |
|
| |
هرچه در مجلس ملوک بود |
|
همه در کلبه‌ی خراب منست |
|
| |
رحل اجزا و نان خشک برو |
|
گرد خوان من و کباب منست |
|
| |
شیشه‌ی صبر من که بادا پر |
|
پیش من شیشه‌ی شراب منست |
|
| |
قلم کوته و صریر خوشش |
|
زخمه و نغمه‌ی رباب منست |
|
| |
خرقه‌ی صوفیانه‌ی ارزق |
|
بر هزار اطلس انتخاب منست |
|
| |
هرچه بیرون از این بود کم و بیش |
|
حاش للسامعین عذاب منست |
|
| |
گنده پیر جهان جنب نکند |
|
همتی را که در جناب منست |
|
| |
زین قدم راه رجعتم بستست |
|
آنکه او مرجع و مب منست |
|
| |
خدمت پادشه که باقی باد |
|
نه به بازوی باد و آب منست |
|
| |
این طریق از نمایشست خطا |
|
چه کنم این خطا صواب منست |
|
| |
گرچه پیغام روح‌پرور او |
|
همه تسکین اضطراب منست |
|
| |
نیست من بنده را زبان جواب |
|
جامه و جای من جواب منست |
|
