| | | | | | |
|
گویند که در طوس گه شدت گرما |
|
از خانه به بازار همی شد زنکی لال |
|
|
بگذشت به دکان یکی پیر حصیری |
|
بر دل بگذشتش که اگر نیست مرا مال |
|
|
تا چون دگران نطع خرم بهر تنعم |
|
آخر نبود کم ز حصیری به همه حال |
|
|
بنشست و یکی کاغذکی چکسه برون کرد |
|
حاصل شده از کدیه به جوجو نه به مثقال |
|
|
گفتا ده ده ده گز حصصیری سره را چند |
|
نه از لللخ و از ککنب وزنه نه نال |
|
|
شاگرد حصیری چو اداء سخنش دید |
|
گفتش برو ای قحبهی چونین به سخن زال |
|
|
تدبیر نمد کن به نمد گر شو ازیراک |
|
تا نرخ بپرسی تو به دی ماه رسد سال |
|
|
جان من و آن وعدهی نطع تو همین است |
|
از بس که زنی قرعه و گیری به ادا فال |
|
|
هان بر طبق عرض نهم حاصل این ذکر |
|
هین در ورق هجو کشم صورت این حال |
|