| | | | | | |
| |
بار بسیارست و راه دور در پیش، ای جوان |
|
این زمان از محنت پیری بیندیش، ای جوان |
|
| |
کیش بر بستی که نفس دیگری قربان کنی |
|
نفس خود قربان کن و بر گرد ازین کیش، ای جوان |
|
| |
خویش را بیگانه کردن نیست نیکو، بعد ازین |
|
جهد آن کن تا کنی بیگانه را خویش، ای جوان |
|
| |
گر همی خواهی که باشی پیر عهد دیگری |
|
خاطر پیران عهد خود مکن ریش، ای جوان |
|
| |
کامرانی کرده‌ای، از روز ناکامی منال |
|
نوش کم خور، تا نباید خوردنت نیش، ای جوان |
|
| |
چون زبردستان نکن با زیردستان بد، که زود |
|
گرگ موذی را بسوزد کشتن میش، ای جوان |
|
| |
در دو گیتی محتشم کس را مدان، جز کردگار |
|
کین دگرها جمله درویشند، درویش، ای جوان |
|
| |
پیش‌بینان پس‌اندیش از ملامت فارغند |
|
گر پس اندیشیست، اینک گفتم از پیش، ای جوان |
|
| |
مگذر از فرمان خالق، رحم کن برخلق او |
|
کاوحدی چیزی نمیدانست زین بیش، ای جوان |
|
