شورش افشاریان و سید مبارک بار دوم
پس از این سامانها در کار خوزستان، حاتم خان و فرهاد خان به قزوین بازگردیدند. ولی در سال ۱۰۰۵ بار دیگر افشاریان به شورش برخاسته در رامهرمز گرد آمدند و در پرده با سید مبارک همدست بودند. بلکه باید گفت سید مبارک آنان را به این شورش برانگیخته بود.
مهدی قلی خان این شنیده بیدرنگ آهنگ شورشیان کرد و در بیرون رامهرمز به ایشان رسیده جنگ نمود و آنان را پراکنده کرد. ولی چون بازمیگشت میان راه ناگهان به سید مبارک و اعراب برخورد که بیاری افشاریان از هویزه بیرون آمده بودند. اندک جنگی روی داده مهدی قلی خان چون سپاه خود را اندک میدید به دژی در آن نزدیکی پناهنده گشت.
به گفتۀ عالمآرا سید مبارک از بدرفتاریهای مهدی قلی خان شکایتها نزد شاه نوشته همیشه در پی فرصتی بود که گوشمالی به او بدهد تا در این هنگام به دستاویز پشتیبانی از افشاریان به جنگ برخاسته لشکر بر سر او کشید و هنگامی که از رامهرمز برمیگشت سر راه برو بگرفت. ولی چون از شاه عباس ترس بسیار داشت چون مهدی قلی خان به دژی پناهنده گردیده گفتگوی آشتی به میان آورد سید مبارک نیز به آشتی گردید و پیمان نهادند که مبارک کوچ کرده روانه هویزه شود سپس هم مهدی قلی خان از دژ بیرون آمده آهنگ شوشتر نماید بدینسان شورش به پایان رسید.
شگفت است که شاه عباس این بار نیز از سید مبارک بازخواست
در سال یکم و دوم مجله آینده دیده شود).